We hebben de opmerking allemaal wel eens gehoord: “Je bent niet ziek, je bent zwanger!”. Deels is dat natuurlijk ook zo. Bij een zwangerschap kunnen er veel ongemakken komen kijken. Maar wat als de zwangerschapshormonen je wel degelijk ziek maken? Ik heb getwijfeld of ik dit wil delen, want ik wil niet zeuren. Maar er niet over schrijven voelt ook niet goed.
Depressie
Vanaf het begin van de zwangerschap greep de angst op herhaling van mijn vorige zwangerschap me naar de keel. Hoewel ik er vanuit wil kunnen gaan dat het helemaal anders zou kunnen lopen, voelde dit niet zo. De vele ziekenhuisafspraken, het onbegrip uit mijn omgeving, de goedbedoelde opmerkingen, de diabetes met bijbehorende prikken meerdere keren per dag, de zwangerschapsvergiftiging en de vervelende bloeddrukverlagende medicatie en vooral het niet kunnen genieten. Ik werd gelijk bang voor een herhaling hiervan.
Zwanger zijn is niets voor mij. Hoe onwijs blij ik ook ben met het kleine jongetje in mijn buik. Ik ben nog blijer als het hele zwanger zijn achter de rug is en ik dit nooit meer hoef te doen. Maar toen ik dat uitsprak bij de verloskundige gingen bij haar de alarmbellen rinkelen. Ze verwees me door naar de huisarts om hier vooral over te praten. En de huisarts deed niets. Nam me niet serieus en gaf me vooral het gevoel dat ik teveel zou zijn.
Hoewel ik het een aantal weken heb proberen weg te drukken, door een masker voor te houden, moest ik het toch onder ogen gaan zien. Ik ben depressief. Ik heb last van een prenatale depressie. De stijging van de zwangerschapshormonen zorgen ervoor dat ik extreem moe, angstig en somber ben. Gelukkig voelde de verloskundige dit feilloos aan en zorgde zij ervoor dat ik bij de juiste personen terecht kwam. Want als de huisarts niets wilde doen, zorgde zij voor een directe doorverwijzing naar de POP poli.
Lees ook: Beste zwangerschapsboeken voor aanstaande mama’s en ook mannen
Hyperemesis Gravidarum
Een beschuitje eten en lauwe cola drinken helpt helaas niet altijd tegen de misselijkheid die je tijdens de zwangerschap kunt ervaren. Ik heb dagen gehad dat ik nog geen slokje water binnenhield. Elke vorm van voedsel of van drinken kwam er nog sneller uit dan het erin ging. Tot het niet meer ging en mijn lichaam aan gaf dat het genoeg was. Ik droogde uit en werd opgenomen met 14 weken zwangerschap. Tijd om aan een vochtinfuus te liggen en op die manier hopelijk weer aan te sterken. Hyperemesis Gravidarum (HG) bleek de boosdoener te zijn. Een extreme vorm van zwangerschapsbraken. Heb ik dat.
Gelukkig bleek het tijdens de opname een kwestie te zijn van het juist afstellen van de medicatie en ruim 10 weken later kan ik zeggen dat het al een aantal weken, met heel soms nog een braaksessie tussendoor, heel erg goed gaat. Maar ook dit bleek weer een dingetje door de zwangerschapshormonen te zijn.
Zwangerschapsdiabetes
En misschien nog wel een van de bekendste vormen van ziek worden tijdens de zwangerschap, is toch wel zwangerschapsdiabetes. En jawel, ook daar kom ik niet onder uit. Met 16 weken werd deze keer ontdekt dat ik deze vorm van diabetes heb en met een priksetje om mezelf 5 keer per dag te prikken, plus een dieet werd ik weer naar huis gestuurd. Ik moet wel toegeven dat de vorm bij mij weer heel erg mee blijkt te vallen, net als de vorige keer. Maar goed, ik moet niet te vroeg juichen, ik heb immers nog een maand of 3 te gaan.
Wel blijven genieten!
Door al het bovenstaande – en dan heb ik het nog geen eens gehad over de bekkeninstabiliteit, maar dat is vooral onhandig – vind ik het heel erg moeilijk om te genieten van mijn zwangerschap. En het lijkt wel een soort standaard zinnetje die men zegt om een bepaalde leegte op te vullen. “Vergeet niet te genieten, het is voorbij voor je het weet!”. Heel erg lief bedoeld natuurlijk, maar ik hoop niets liever dan dat het snel voorbij is allemaal. Dat ik mijn lijf weer terugkrijg en ik me niet meer hoef bezig te houden met welke pil ik wanneer moet nemen, op welke tijden ik bloed moet prikken en dat niet alles wat ik doe me pijn doet.
Toegegeven: Ik schreef het grootste deel van dit artikel al een maand of twee geleden, toen het echt niet goed met me ging. Inmiddels gaat het beter en betrap ik mezelf erop dat ik onwijs kan genieten van het getrappel in mijn buik. En stiekem vind ik het ook heel erg leuk dat ik zoveel extra echo’s krijg vanwege de complicaties tijdens de zwangerschap. En dan ineens lees ik ergens weer “zwanger zijn is geen ziekte” en sta ik weer met beide voeten op de grond. Want nee, de zwangerschap an sich is geen ziekte, maar het kan je wel heel erg ziek maken. En wat zou het fijn zijn, als daar iets meer begrip voor zou komen. Sommige mensen hebben helaas de pech wel degelijk ziek te worden van de zwangerschap. En wie zijn wij met zijn allen dan om te bepalen dat zwanger zijn niets met ziek zijn te maken heeft?
Kon jij genieten van je zwangerschap?
Ik kon ook niet genieten van mijn zwangerschap. Ik had ook een HG zwangerschap en lag vanaf week 8 t/m week 16 heel wat keren in het ziekenhuis vanwege uitdroging en ondervoeding. Toen het met 16 weken wat beter ging was mijn lichaam nog steeds uitgeput. Maar ondanks alles zou ik wel weer heel graag zwanger willen zijn/worden, helaas denkt moeder natuur daar anders over.
Gek is dat he, dat je dat gevoel toch weer opzij kan zetten omdat de wens naar nog een kindje zo groot is. Ik blijf dat nog steeds een bijzonder proces vinden. Al merk ik nu pas echt dat ik toch wel psychische klachten heb van de vorige zwangerschap.
Ik hoop dat het jullie toch nog eens gegund is, het wordt tijd dat moeder natuur wat liever voor jullie is. Succes!
Ik leef zo met je mee! Ik vind zwanger zijn ook stom en dan heb ik nog niet eens zo’n heftige zwangerschap gehad als dat jij nu hebt. Gelukkig lukt het genieten de laatste tijd wel steeds beter. Het is bijna oktober, babe! Bijna!
Maar jij had het ook niet makkelijk 🙂 Al is een vroeggeboorte ook niet alles, ik ben voor jou blij dat meer ellende je bespaard is gebleven 🙂 En het wordt vanzelf oktober. Nog maar 3 maanden geduld aub 😉 X
Wat lijkt het mij verschrikkelijk om er zo ziek van te worden, dat genieten echt lastig wordt. Ik kon wel heel erg van mijn zwangerschap genieten. Behalve de eerste weken. Toen was ik snel moe en heel misselijk. Maar toen het eerste trimester voorbij was, ging dat veel beter. En de laatste loodjes waren heel zwaar, omdat ik echt een mega kind in mijn buik had van bijna 9 pond. Wat je zegt, het wordt gewoon onhandig. Maar op de bank zittend en voetjes omhoog, kon ik nog steeds genieten van mijn zwangerschap.
Wat fijn dat je zo van je zwangerschap hebt kunnen genieten. Ik geniet best hoor, met vlagen, van het getrappel in mijn buik. Maar dat is het dan ook wel. Gelukkig weet ik dat het na de bevalling goedkomt en ik dan wel kan genieten. Althans, ik hoop dat dat me deze keer weer net zo gaat lukken 🙂
Ik probeer ook écht van mijn zwangerschap te genieten maar ben ook al van in het begin bijna voortdurend ziek geweest. Eerst de misselijkheid en toen dat beter was kreeg ik erge allergie en astma. Ondertussen gaat dat beter dankzij medicatie maar kan ik nog steeds weinig doen door een verstuikte pols. Het is niet altijd alles hé zwanger zijn 🙂
Nee zeker niet. En men denkt door al die ongemakken als snel dat je niet blij bent met je kindje als je erover klaagt. Terwijl dat bij mij tenminste, zeker niet het geval is.
mensen zeggen altijd je moet genieten… maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan!
Absoluut.. Was er maar een handleiding om aan te geven hoe je dat dan moet doen he..
Ik herken je verhaal deels. Gelukkig heb ik geen hg of depressie, maar ik vind zwanger zijn niet makkelijk. Sowieso heb ik bij deze zwangerschap wel aan medicatie vanwege misselijkheid gezeten en heb ik ook bekkenklachten.
Maar sinds anderhalve week weet ik dat ik ook zwangerschapsdiabetes heb en ik vind het lastig. Het vraagt gewoon best veel van jezelf qua eten en prikken plus de bijbehorende planning.
Ik ben ontzettend gelukkig met het feit dat ik ergens in oktober een tweede zoon ga krijgen en ik geniet daar ook van, maar ik vind zwanger zijn zo echt niet leuk. Ik zou graag weer gezond zijn en weer energie hebben.
Maar medicatie krijgen voor misselijkheid is niet niks. En weet je dat je je door die medicijnen ook nog extra down kan voelen? Ik voel in elk geval gelukkig wel verbetering nu ik het (even) niet nodig heb.
Zwangerschapsdiabetes is rot, het eist heel veel tijd en consequentie en bij alles wat je doet moet je erbij nadenken. Het is deze keer bij mij met 16 weken ontdekt en ik kan inmiddels aardig mijn draai vinden gelukkig. Maar ik bof dan ook ontzettend dat ik het tot nu toe met een dieet goed binnen de perken weet te houden. Hopelijk lukt jou dat ook.
Heb je de vorige zwangerschap ook diabetes gehad? Ik was er direct na de bevalling vanaf. Overigens ook van de bekkenklachten, dus hopelijk kan dat je een beetje het vooruitzicht geven dat het ook weer over gaat. Al duurt het nog lang tot oktober. You can do it! Ik ook hoop ik. We gaan er gewoon samen tegenaan 😉
Nee vorige zwangerschap had ik geen diabetes (wel een kind van bijna 4200 gram, deze is tot nu toe een stuk gemiddelder gelukkig).
Ik ben niet down, wel heel erg vermoeid. En het is nu ook gewoon veel met ook nog een verbouwing deze week.
Ik ben heel benieuwd of een dieet voldoende is. Ik prik pas een paar dagen, maar merk wel dat mijn nuchtere waarde ook vrij hoog is. Geen goed teken helaas.
Ah dat scheelt dat de kleine man nu nog gemiddelder is 🙂 En met een verbouwing erbij zal het zeker wat veel zijn. Zeker met de nuchtere waardes kun je heel veel door langwerkende insuline te spuiten. Het komt vast goed 🙂 Ze zullen je in het ziekenhuis vast goed helpen je suikers onder controle te krijgen 🙂 En stress werkt ook niet mee trouwens 😉 Dus die nuchtere waardes zouden best wel eens van je verbouwing kunnen komen 🙂
Wie weet is dat het. Ik hoop het, ga het zien volgende week. Maar het komt goed, desnoods met spuiten daar ga ik van uit!
Trouwens wel leuk je ipadres te lezen, juist omdat je geloof ik maar een week na me bent uitgerekend.
Ik kon ook moeilijk genieten van mijn zwangerschap door de vele bloedingen en hierdoor en ziekenhuis opname. En helaas daarbij nog andere (kleine) complicaties.
Ik vond het inderdaad ook vreselijk vervelend als mensen zeiden: “je bent zwanger, niet ziek” of “probeer nou eens te genieten”. Dat onbegrip is zo irritant!
Ik vond zwanger zijn mooi, maar ook zwaar en niet altijd leuk. Ook dat begrijpen mensen niet altijd.