Het is alweer even geleden dat ik vertelde dat ik het zo lastig vond om balans tussen werk en gezin te vinden. Dat was in december. Ik had het gevoel bepaalde dingen die ik deed op te moeten geven. En het leek me, nu er op werk gebied vreselijk veel verandert, leuk om je eens bij te praten over hoe het nu gaat.
Gastouderopvang
Sinds 1 januari dit jaar sta ik in het landelijk register kinderopvang met mijn gastouderopvang. Je leest er soms wel eens iets korts over op mijn blog, maar vaak wijdt ik er niet over uit. Het viel niet mee om kinderen te vinden die bij me in de opvang kwamen. Kennismakingsgesprekken waren er wel, maar of er was geen klik, of ze kozen toch voor een kinderdagverblijf. Die pech heb je nu eenmaal. Toen ik een paar maanden geleden een telefoontje kreeg van een collega gastouder verderop in de straat begon het balletje te rollen.
Zij is zwanger en gaat met zwangerschapsverlof en ze wilde mij graag aandragen als nood-gastouder aan de ouders van haar gastkinderen. Twee van hen vang ik sinds afgelopen week op. En ook van een andere collega gastouder met zwangerschapsverlof is er tijdelijk een kindje hier. Tijdelijke contracten zijn niet heel erg fijn, maar je weet nooit wat het je brengt. Alle ouders kennen weer andere ouders in de omgeving. En met goede ervaringen, gaan ze me vanzelf aanbevelen bij andere ouders.
Ook heb ik een koppeling voor mezelf. Vanaf eind augustus komt er voor vast een meisje voor 3 (en soms zelfs 4) dagen. Het balletje is dus echt gaan rollen en ik kan nu al zeggen dat ik tot half november 1 dag per week helemaal vol zit. Dat is fijn. Het geeft een hoop financiële ruimte. En dat is natuurlijk waar iedereen voor werkt, ik ook!
Het is wel onwijs wennen al die kinderen over de vloer. Luuk vindt het veel te gezellig op de dag, waardoor hij weigert te slapen. En hij is helemaal gesloopt als er een dag geen kinderen zijn. Logisch ook, ik vind het voor nu ook nog erg vermoeiend. Die drukte om ons heen zijn we niet gewend de laatste anderhalf jaar. Maar het went vast snel.
Gezin
Met zoveel gastkinderen in huis, verandert er in huis ook wel veel. Zo heb ik 5 kinderstoelen in huis, sinds vorige week een stapelledikant en verschillende campingbedjes. Ook het speelgoed moest aangepast worden, zodat er ook iets uitdagends is voor de kinderen van 3 jaar oud. De afgelopen twee weken ben ik erg druk geweest met de veranderingen in huis. En dat is voor ons allemaal wennen.
Ook komt een van de gastkinderen op een beetje abnormale tijden, waardoor hij twee avonden per week mee eet en ook om de week een dag in het weekend bij ons is. Dat is geen enkel probleem. het is een lieverd en we hebben hem er graag bij. Maar het zorgt wel dat je de momentjes als gezin samen iets minder hebt. We beginnen er nu na anderhalve maand wel steeds meer aan te wennen. Het is ook niet niets, voor Luuk en Joost ook niet. Zij moeten maar aanzien hoe ons huis een paar dagen per week in een kinderspeelparadijs verandert. Maar ik vind dat we het tot nu toe supergoed doen.
Wel vind ik het belangrijk om met beide mannen quality time in te plannen. Zo gaan Joost en ik dit jaar samen nog een dag naar Parijs. En met Luuk doe ik op de ochtendjes dat er geen kinderen zijn leuke dingen. Dit hoeft niets spectaculairs te zijn, een ochtendje boekjes lezen of blokken bouwen kan ook. Zolang we het maar samen doen.
Blog
Mijn blog is er natuurlijk ook nog. En hoewel ik er niet zoveel tijd aan kan besteden zoals ik gewend was de afgelopen maanden, ik doe het nog steeds heel erg graag. Maar het kan soms wel eens voorkomen dat ik er echt niet aan toe kom om een blog te schrijven. Hoewel ik mezelf voorneem om op mijn vrije dagen zoveel mogelijk blogs te schrijven en in te plannen, ik kom erachter dat het voor mij niet haalbaar is om dit daadwerkelijk te doen. Daar baal ik wel eens van. Aan de andere kant is het ook niet meer dan logisch. Zeker vanaf volgende week werk ik 40 en soms 50 uur per week als gastouder. Ik ben ’s avonds helemaal op. Komt er soms geen blog online? Dan betekent dit niet dat ik er geen zin in heb of (nog erger) geen inspiratie heb. Ik weet soms gewoon echt niet hoe ik het voor elkaar moet krijgen.
En is dat erg? Welnee! Op de een of andere manier heb ik mezelf ooit vorig jaar ergens opgelegd dat er elke dag een artikel op mijn blog moet verschijnen. Maar de volgers en bezoekers lopen echt niet weg als dit niet dagelijks het geval is. Maar mijn blog wordt niet vergeten. Als ik nog maar een klein beetje energie heb, wordt dit in mijn blog gestoken. En misschien lukt het me binnenkort toch om wat meer vooruit te schrijven en te plannen.
En die andere werkzaamheden dan?
De webshop en mijn fotografie bedrijf staan on hold. De webshop komt sowieso niet meer terug. Ik zou niet weten hoe ik het moet doen. En eerlijk, heel veel plezier haalde ik er toch al niet uit. De onderdelen die ik nog heb liggen, gaan zeer binnenkort verkocht worden. Tijd voor ruimte en rust. Fotograferen doe ik ook niet meer. Ik heb begin juni mijn laatste shoot gedaan. Voor vrienden en bekenden wil ik best nog een uitzondering maken. Maar ik haal er geen voldoening meer uit. Het fotograferen zelf vind ik geweldig, maar het bewerken en de afhandeling daarna zijn zo tijdrovend, dat ik niet zou weten waar ik de tijd vandaan zou moeten halen. Luuk blijf ik uiteraard wel gewoon fotograferen. Dat is en blijft veel te leuk!
Ja en dan dat sociale leven. Daar heb ik stiekem veel te weinig tijd voor. Er zitten helaas maar 24 uren in een dag. Toch vind ik het heel erg prettig dat de ouders van de gastkinderen zoveel over de vloer komen. Het zorgt dat je soms eens wat andere gesprekken hebt. Maar werk en prive wil ik wel gescheiden houden, voor zover dat kan als je in je eigen huis werkt.
Vanaf vandaag ga ik daarom weer sporten. Misschien leer ik wat mensen kennen, misschien ook niet. Maar hopelijk krijg ik daardoor wel de energie om weer wat vaker iets te ondernemen.
Echt balans tussen dit alles heb ik nog niet gevonden. Maar ik merk dat we er als gezin steeds meer rust in gaan vinden dat het loopt zoals het nu loopt. En dat is het belangrijkste. Mijn blog is mijn hobby, hierbij kan ik me ook ontspannen. Mijn werk is ontzettend leuk en het is ook fijn dat het geld oplevert. En wij hobbelen er als gezin tussendoor, met her en der ingeplande (of onverwachte) quality time. Hoewel het soms vermoeiend is, ben ik heel erg blij met dat de dingen gaan zoals het gaat nu. En dat is in mijn ogen het allerbelangrijkste.
Wat knap dat je het allemaal zo combineert! Ik heb nu in de vakantie zoveel mogelijk vooruit gewerkt aan m’n blog en tot nu toe heb ik gewoon tot de herfstvakantie elke dinsdag,donderdag,zaterdag en zondag een artikel.
Ik vind het echt super voor je!
Knap hoor, ik overweeg ook om gastouder te worden. Lijkt me leuk en gezellig, maar ook best druk.
Ik vind het al knap dat je überhaupt tijd vindt om te bloggen met jouw schema. Pfff! Zo lang iedereen zich er maar goed bij voelt is er niks aan de hand, toch?
Knap, dat je het allemaal zo doet. 40/50 uur per week gastouder zijn is niet niks! Ik kan me voorstellen dat je aan het einde van de dag gesloopt bent! Goed dat je ook tijd voor je man en Luuk vrijhoudt, erg belangrijk! 🙂
Ik zie bij veel bloggers de druk om iedere dag een post te plaatsen. Ik snap niet zo goed waarom. Laat toch lekker! Ik lees liever 2x per week een leuk stukje waar ik echt iets mee kan dan iedere dag iets.
Leven is nog steeds belangrijker dan bloggen!
Het is bij mij zeker geen druk om elke dag een blog te plaatsen. Ik heb alleen wel gemerkt, dat het mijn inspiratie goed doet als ik het wel doe.
En zeker dat leven belangrijker is dan bloggen. Zonder leven geen inspiratie natuurlijk!
Leuk dat je eindelijk je draai als gastouder hebt gevonden. Ik ben zelf ook voor 36 uur per week gastouder en blog ook, maar het vinden van een goede balans blijft lastig. Zolang je maar plezier in alles blijft hebben komt het vast goed. Sporten is ook een fijne uitlaatklep en zorgt er ook nog eens voor dat je lekker fit blijft. Veel succes met alles!
Wat fijn voor je dat je bedrijfje nu een beetje goed begint te lopen. Op naar nog meer vaste contracten! 🙂
Ik vind het allemaal best moeilijk om te combineren. Werk, studie, blog en fulltime mama gaat soms niet allemaal samen. Ik moet echt de balans nog vinden.