Bewust één kindje, maar waarom?!

Eigenlijk heb ik nooit getwijfeld; ik wil maar één kindje, klaar. Heel soms komt er dan toch zo’n vlaag voorbij, waarin ik weer denk aan het minimensje in mijn buik en zo’n lief klein baby’tje in mijn armen. Maar toch, één is genoeg. Ik leg graag uit waarom ik hier zo over denk.

Huilen

Jaxx was en is nog steeds een vrij pittige baby. Hij huilde de eerste 2 à 3 maanden ongeveer 18 uur per dag door de koemelkallergie en de reflux. Ook ‘woonde’ hij daarbij 6 weken lang bovenop me, omdat op zichzelf slapen totaal niet leuk was. Inmiddels gaat dit beter en heeft hij soms nog hangdagen. Doodnormaal kind nu dus, maar ik vergeet die eerste maanden denk ik nooit meer. Ik was continu gestresst door het gehuil en oververmoeid, omdat ik geen moment had om rustig bij te komen. De kans dat een volgend kindje ook koemelkallergie en reflux heeft, is groot. Ik weet niet of ik dit nog een keer allemaal aan kan.

Financieel

Mijn collega zei een keer; ‘Waar er één kan eten, kunnen er ook twee eten’. Ik zou een tweede kindje ook absoluut eten, drinken en liefde kunnen bieden, maar de duurdere kleding en spullen die ik nu voor Jaxx koop, niet. Ik vind het leven op dit moment heel erg duur. Alleen al de vaste rekeningen per maand. Jaxx zijn voeding wordt gelukkig vergoedt (€800,- per maand), maar zijn Stokke kinderstoel en zijn nieuwe kleding van Mini Rodini niet. En ik weet het: dat is toch niet nodig? Nee, absoluut niet, maar ik wil hem dit kunnen geven. En dan hebben we het nog niet eens over het studeren gehad of op vakantie gaan met een heel gezin!

Nachtelijke taferelen

De nachten gaan hier nu op het moment wel goed. Met hier en daar een nacht dat Jaxx ons bed veel gezelliger vindt. Opnieuw de gebroken nachten hebben, daar leer ik wel mee leven. Maar dat door jouw baby’tje ook jouw peuter/kleuter wakker wordt en misschien wel mee gaat feesten/huilen? Ik weet niet of ik dat aan kan. Twee kindjes troosten midden in de nacht. Het is niet mijn beste moment van de dag.

Aandacht

Ik ben zo dankbaar voor het krijgen van Jaxx, hij is echt mijn wereld. Ik voel me soms schuldig als ik ga werken en hem naar de gastouder breng. En met een tweede kindje ga ik me dus 2x zo schuldig voelen!! Ook ben ik bang dat ik ze niet allebei de aandacht kan geven, die ze nodig hebben (is vast onzin). Ik wil me volledig kunnen focussen op Jaxx en alles heel bewust meemaken. Er hoeft bij ons nooit iemand te wachten!

Dit zijn de overwegingen die ik al meerdere keren door mijn hoofd heb laten gaan. Toch zie ik ook leuke kanten van een tweede kindje:
– Gezellig groot gezin aan tafel!
– Jaxx leert samen spelen.
– Jaxx wordt minder verwend (?).
– Twee keer zoveel liefde!
– Twee keer zoveel kusjes en knuffels!

Ik heb respect voor alle mama’s en papa’s en al helemaal voor papa’s en mama’s met meer kindjes. You rock!