Blote mama buik van Bo-Anne

Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. Iedere maandag zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Bo-Anne is niet blij met haar lichaam. Ze heeft er last van en heeft besloten een operatie te laten doen om van de overtollige kilo’s af te komen. 

Wie ben je?

Mijn naam is Bo-Anne en ik ben 24 jaar. Ik ben bijna 5 jaar samen met mijn vriend en wij wonen sinds 2011 samen. Sinds de zomer van 2012 hebben wij twee schobbejakken van katten. Appa en Sokka. En sinds 2013 zijn wij ouders van Aeden. Ik ben fulltime thuisblijfmama omdat ik in de Wajong zit. Ik ben namelijk 100% afgekeurd door Fibromyalgie.

Hoe oud is Aeden?

Onze zoon Aeden is geboren op 28 december 2013 en is nu 15 maanden.

Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?

Voordat ik zwanger werd was ik erg ongelukkig met mijn lichaam. Ik schaamde me erg voor mijn maatje meer. Ik voelde me tijdens het uitgaan net een walvis tussen mijn slanke vriendinnen. Rond mijn 16e was ik een stuk slanker. Ik droeg maat 40. Maar toen ik op mijn 20e het huis uit ging, vielen de grenzen van mijn ouders weg en gingen de remmen los. Met als gevolg dat ik nu 30 kilo zwaarder ben.

Tijdens mijn zwangerschap was het niet altijd fijn om een dikkere buik te hebben. Ik ging nog voltijd naar school voor zover dat mogelijk was. En ik voelde me altijd nagestaard door schoolgenoten. Ook kreeg ik het gevoel dat elk gesprek over mij ging. Het was net of ik zwanger was geworden op mijn 16e, terwijl ik toch echt ‘al’ 22 was! Buiten school om voelde ik me vooral erg trots en showde mijn buik graag. De opmerkingen “wat heb je een grote buik” en “weet je zeker dat het er geen 2 zijn?” deden me wel pijn. Het maakte me weer onzeker. Ik heb geen zwangerschapsfoto’s laten maken. Mijn buik vond ik prachtig (met kleren aan), maar de rest van mijn lichaam niet. Dus dat hoefde ik niet terug te zien.

Hoe zie je jezelf na de bevalling?

Na de bevalling schrok ik erg van mijn hangbuik. Voor de zwangerschap had ik al wel een beste buik, maar dat noemde ik altijd een ‘Duits model’ en het was ook meer zo’n mannenbuik. Recht naar voren. Ik vond het echt verschrikkelijk. De kilo’s gingen er gelukkig vrij snel vanaf (ook al kwamen ze er daarna wel weer bij), maar ik ging me wel beseffen dat mijn hangbuik niet meer strak zou worden. Mijn borsten zijn groot gebleven. Soms grap ik wel eens dat er nog melk in zit. Ik heb namelijk geen borstvoeding mogen geven door medicatie. Op mijn buik heb ik in de laatste twee weken van de zwangerschap striae gekregen. En ik vergelijk mezelf nog wel eens met een leeggelopen ballon.

Omdat mijn lichamelijke klachten na de bevalling zijn toegenomen (extreme vermoeidheid en veel pijn door de Fibromyalgie), heb ik eind januari samen met de huisarts de stap genomen om me aan te melden bij de obesitaspoli voor een operatie. Dit is niet omdat ik niet tevreden ben met mijn lichaam, maar omdat ik steeds meer geïsoleerd raak. Ik kan steeds minder. Dit is de allerlaatste optie die ik zelf kan ondernemen om het weer wat aangenamer voor mezelf te maken. Pijstillers helpen me namelijk niet tot nauwelijks. Ik ben pas 24 en ik zou ook wel willen voetballen en spelen met mijn zoon.

Ik snap heel goed dat de meeste vrouwen zich onzeker voelen over hun lichaam na een zwangerschap. Je snapt dat je lichaam veranderd, maar je hebt geen idee hoe het er na de zwangerschap uit zal komen te zien. Dus of je er blij mee moet zijn? Ik ben fan geworden van het motto ‘Like a tiger I’ve earned my stripes’. Je kan aan mijn lichaam zien dat het hard heeft gewerkt en daar ben ik steeds een stukje trotser op. Ik hoop van harte dat mijn mede mama’s er uiteindelijk ook zo over kunnen denken. Dat hoeft niet meteen morgen al, maar het komt wel.

Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?

Je bent moeder. Dat is de zwaarste baan die er is. Je denkt niet meer alleen aan jezelf en hoe jij je voelt. Hoe je kleintje zich voelt en eruit ziet is het belangrijkste geworden. Probeer vrede te vinden met jezelf en hoe je lichaam eruit ziet. Want voor wie hoef jij je te schamen? Jij weet wat voor prestatie jouw lichaam heeft geleverd en welke prijs je daarvoor hebt betaald. Je (eventuele) partner en familie en vrienden ook. Dat is het enige dat telt. Laat de buitenwereld denken wat ze willen denken. Zolang jij en je gezin maar gezond zijn. Daar gaat het om. Wees trots op jouw moeder-lichaam. Want jij weet waar het toe in staat is.