Het is tijd om onze schaamte van ons af te zetten. Wij mama’s mogen gewoon gezien worden. Met striae, een blubberbuik of een buik zoals vanouds. Iedere maandag zal een mama vertellen over haar blote mama buik. En ze zal het natuurlijk ook laten zien. Linda heeft last van striae en is er nog trots op ook!
Inhoudsopgave
Wie ben je?
Ik ben Linda, 29 jaar en sinds een jaar trotse mama van mijn zoontje Duco. In het dagelijks leven beheer ik de Koninklijke onderscheidingen. Dus deze periode van het jaar is het naast mama zijn ook erg druk op mijn werk, want de lintjesregen nadert snel! Dit doe ik 4 dagen per week. Op mijn Mamadag geniet ik van Duco en doen we veel leuke dingen. Het liefst wil ik 2 dagen vrij voor hem hebben, maar helaas is dat in mijn functie niet mogelijk. Dus extra genieten op vrijdag, zaterdag en zondag.
Hoe oud is Duco?
Duco is afgelopen 16 maart 1 jaar geworden! Het klinkt erg cliché, maar wat is de tijd snel gegaan. Voor mijn gevoel is het pas, laat zeggen, 6 maanden geleden dat hij geboren is. Zijn geboorte staat dan ook nog erg vers in mijn geheugen.
Hoe keek je naar je eigen lichaam voor je zwanger werd?
Ik was best dun voor mijn zwangerschap. Soms schaamde ik mij er zelfs voor, want vaak zeiden mensen: Jeetje, wat ben jij dun! Of dat nou een compliment was of afschuw weet ik niet. Maar vervelend was het vaak wel.
Hoe keek je naar je eigen lichaam tijdens je zwangerschap?
Ik vond mijzelf echt super mooi tijdens de zwangerschap. Ik droeg Duco mooi naar voren en kreeg ook een wat bollere toet en vollere borsten. Ik heb me in een lange tijd niet zo mooi gevoeld als tijdens de zwangerschap. Als je mij van de achterkant zag, zag je eigenlijk niet eens dat ik zwanger was, vaak aan de voorkant zagen mensen het nog niet eens. Ik weet nog de dag voor de geboorte van Duco dat ik met de bus naar huis ging. Niemand stond voor me op (deden ze al de hele zwangerschap niet hoor). Tot op een gegeven moment ik het staan echt niet meer trok en vroeg of ik mocht zitten. Die vrouw keek me verbaasd aan en vroeg hoe ver ik dan wel was. Toen ik zei 38 weken, was ze nog verbaasder hahaha. Overigens bij de Prenatal die dag reageerden ze ook zo verbaasd.
Hoe zie je jezelf na de bevalling?
Na de bevalling zijn er een paar dingen veranderd. Zoals de striae op mijn buik, maar ook mijn borsten zijn veranderd. Ik zal eerst iets vertellen over mijn straie. De hele zwangerschap was mijn buik (vond ik zelf dan :-)) erg mooi. Ik had geen ene streep op mijn buik! Nou… Ja, de linea nigra dan wel. Maar die vond ik eigenlijk wel mooi zo verticaal over mijn buik. Met 33 weken werd ik onverwachts opgenomen in het ziekenhuis met vroegtijdige weeën. Na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen en longrijpers en weeënremmers te hebben gekregen, mocht ik naar huis, met strikte bedrust! Verschrikkelijk was dit. Door die bedrust groeide mijn buik ineens hard. En dus met 36 weken begonnen de eerste straie zichtbaar te worden. Helaas was er geen houden meer aan, ondanks al dat smeren de hele zwangerschap, en het werden er steeds meer. Ik vond het op dat moment echt verschrikkelijk. Maar na de bevalling, met kleine Duco in mijn armen (en daarna en zelfs nu) vind het het helemaal niet erg meer. Sterker nog, ik ben er super trots op en wat mij betreft hoef ik het niet te verbergen. Als je kijkt wat ik er voor terug heb gekregen is het wel waard. Ze doen mij ook denken aan mijn kleine Duco, en altijd als ik er naar kijk, en voor zolang als ik leef, ben ik weer super trots. Trots op hoe mijn kleine jongen het heeft gedaan in mijn buik, tijdens de bevalling en nu opgroeit.
Mijn borsten zijn altijd al klein geweest. Maar tijdens de zwangerschap groeiden ze. Ik vond ze zo mooi dat ik hoopte dat dit zou blijven, zoals je wel eens vaker hoort. Maar helaas… Ik heb in totaal maar 5 maanden borstvoeding gegeven. Helaas werd kolven mij onmogelijk gemaakt waardoor ik het niet meer op kon brengen. Na de borstvoedingsperiode werden mijn borsten slap en nog kleiner dan voor de bevalling. Dit vind ik zo jammer en dus ook niet mooi.
Mijn lichaam herstelde wel snel na de bevalling. Ik zat al snel weer in mijn oude maat en ben zelfs lichter dan voor de zwangerschap. Niet wat ik had gehoopt, want ik wilde wel wat kilootjes aanhouden na de bevalling. Nu zijn we dus weer terug bij het commentaar van: Jeetje, wat ben jij dun! (VERSCHRIKKELIJK!)
Heb je zichtbare veranderingen aan je buik, borsten of benen?
Tuurlijk is mijn huid niet meer strak, maar ik stoor me er niet aan, juist omdat het niet echt opvalt. De striae valt wel op, maar zoals ik al zei ben ik daar erg trots op! Ze staan voor mijn kleine Duco. Zie het maar als een tattoo door hem gemaakt.
Wat vind je ervan dat veel vrouwen zich onzeker voelen na de zwangerschap?
Ik kan het heel goed begrijpen, omdat je lichaam er vaak anders uitziet dan je had verwacht. Of die ene vriendin of collega die juist niks had aan striae en snel weer een strakke buik had, jij dacht dat jij dat ook zou hebben. Maar vergelijken is iets wat je juist niet moet doen! Maar onzeker voelen des te minder. De veranderingen van je lichaam zijn ontstaan door iets heel moois, en niet door iets verschrikkelijk. Wees er trots op!
Wat is jouw tip voor andere moeders om je goed te voelen in je lijf?
Ik vind dit wel een lastige vraag, want hoe jij je voelt kan ik niks aan veranderen. Probeer in mijn verhaal iets positiefs te vinden waardoor je ook positiever over jou veranderingen zal zijn. Maar probeer ook te bedenken voor wie je het nu zo erg vind dat je bijvoorbeeld striae hebt, voor jezelf? Je partner? Of mensen die je niet kent? Als het voor jezelf is, probeer dan het positieve er van te zien. Vele vrouwen die gedwongen kinderloos zijn zouden dolgraag met jou willen ruilen en straie op hun buik willen hebben door een kindje. Je partner accepteert je altijd, hoe je er ook uit zal zien. Het is immers je partner toch. En die mensen die jij niet kent? Ach laat ze staren, laat ze denken, laat ze… Laat ze…!
Bedankt voor het meedoen Linda! Ik geniet altijd met volle teugen van je verhalen en foto’s van Duco.
Wil je ook meedoen aan deze challenge?
Stuur mij dan een mailtje via het contactformulier, of naar info@mamakletst.nl Dan stuur ik je zo snel mogelijk meer informatie toe.
Mooi verhaal! Goed dat het ook eens gaat over je ’te dun voelen’. In onze westerse cultuur wordt dun aan de ene kant verheerlijkt, aan de andere kant denken mensen daarom dat je het zomaar mag zeggen als je iemand te dun vindt. Alsof het een keus is… het klinkt alsof je er heel goed mee omgaat!
Je ziet er prachtig uit! Gelukkig ben je er zelf ook trots op. En die mensen die je te dun vinden… Laat ze!
Heel herkenbaar verhaal! Ik ben 12 kilo aangekomen in mijn zwangerschap, en dat was er ook zo weer af, vanzelf. Ook de reacties wat ben je dun enz.. Tja, niet iedereen komt zoveel aan tijdens een zwangerschap, jammer dat mensen dat vaak niet willen begrijpen. Ze denken al gauw dat je dan niet goed zorgt voor jezelf en je kindje. Ik probeer het toch maar positief te bekijken! Lijnen is voor ons niet nodig 🙂
Je ziet er prachtig uit! En zo blijkt maar eens dat het een fabeltje is dat als je veel smeert geen striae krijgt… Snap dat je er van baalde toen je de eerste strepen zag. Gelukkig accepteer je jezelf met de striae en je slanke figuur. Anderen hebben toch vaak commentaar…Ik ben ook altijd aan de dunne(re) kant geweest dus herkenbaar. Geniet van je lieve zoon.
Hoi.
Knap dat je je verhaal deelt. Ik ben ook te mager en wordt ook gek van de opmerkingen al weet iedereen die deze opmerkingen maakt dat ik erg ziek ben geweest na de geboorte van mn zoontje. Ik bleek crohn te hebben. Maar toch elke dag opmerkingen. Vooral van collega’s. Tegenwoordig wordt ik boos. Ik kan het niet meer goed hebben. Ik vind het moeilijk om aardig terug te blijven doen.
Je ziet er supergoed uit en straalt helemaal op de goto met je zoontje!
Ach ik ben nu 39 weken zwanger en nog niemand die voor me opstaat hoor.. Pff
Alle mama’s zijn mooi! En wat een rotopmerkingen altijd…eigenlijk is het ook nooit goed..#zucht
Mooie boodschap! Hou van je lichaam en trek je niet teveel aan van anderen. Ik ben zelf meer dan 20 kilo aangekomen en daarna heel snel, als vanzelf, 25 kilo afgevallen en ben dus ook lichter uit de “strijd” gekomen. Ondanks de veranderingen ben ik gelukkig wel blij met mijn lijf.