Toen ik op 26 september werd opgenomen in het ziekenhuis met een zwangerschapsvergiftiging deed ik vrij weinig. Vooral praten met artsen, verpleegkundigen en bezoek. Toch heb ik ’s avonds laat mijn laptop erbij gepakt om wat van me af te tikken. Ik schreef deze brief aan Maik, die toen nog in mijn buik zat. En nu hij bijna een maand oud is, vond ik het tijd worden de brief te publiceren.
Foto via Shutterstock.
Lieve Maik,
Goh wat blijft het raar om je naam zo uit te schrijven. Nog maar heel even en we kunnen je naam ook hardop uitspreken waar andere mensen bij zijn. Ik ben zo benieuwd hoe iedereen gaat reageren op je naam! Toch hoop ik dat we het nog een dikke week gaan redden om je in mijn buik te houden. Nu de zwangerschapsvergiftiging is doorgebroken is dat nog de vraag. Maar de artsen en ik gaan er alles aan doen de bevalling nog tenminste een week uit te stellen.
Maar jeetje wat ben ik blij dat het einde nu echt in zicht is. Het is raar je nog in mijn buik te voelen bewegen en te weten dat mijn lichaam heel erg ziek aan het worden is. Binnen nu en snel zal je niet meer in mijn buik bewegen, maar erop kunnen liggen. Dan kan ik je aanraken, ruiken, horen en knuffelen. Eindelijk is het bijna zo ver. De afgelopen maanden waren de langste maanden van mijn leven.
Wat heb ik mijn lichaam gehaat om alle ellende die we moeten doorstaan tijdens de zwangerschap. Jou heb ik nooit wat kwalijk genomen. Sterker nog, als mensen gekscherend zeggen dat je “nu al een draak bent, omdat je je moeder zo ziek maakt”, reageer ik best wel giftig. Hoe kan ik een kleine onschuldige baby nu de schuld geven van hoe mijn lichaam reageert op zwangerschapshormonen? Dat kan en mag ik niet.
En toch voel ik me soms wel eens schuldig. Hoe vaak ik de afgelopen maanden niet gehoord heb dat ik van het zwanger zijn en de baby in mijn buik moest genieten. Genieten valt niet mee als je je er ziek voelt en iedere dag heel veel pijn hebt. Mensen vonden me wel eens ondankbaar over komen over de zwangerschap. Maar ik ben iedere dag van de zwangerschap blij geweest dat we nog een kindje zullen krijgen. Genieten zat er voor mij niet in, maar dat zegt niets over wat ik voel aan liefde voor jou.
Ik ben benieuwd hoe je eruit ziet. Of je op Luuk zal lijken. Zal jij ook een kopie zijn van je vader of lijk je in het begin meer op mij? Zal je een makkelijke baby zijn of krijgen we nog heel wat met je te stellen? Tja, je merkt het al, ik ben heel erg nieuwsgierig.
Hopelijk ben je in elk geval een tevreden mannetje, kunnen wij je helpen aan en met alles wat je nodig hebt. Hopelijk kunnen we met elkaar heel erg veel mooie en gezellige momenten beleven.
Lieve kleine man, ik kan niet wachten tot ik je kan ontmoeten.
Liefs, mama
Och wat lief! Wat heb je een nare zwangerschap gehad zeg! Die kleine meneer maakt gelukkig heel veel goed! 🙂
Absoluut! Nou wist ik dat ook wel. anders had ik hele avontuur al niet nog eens aangedurfd hoor 😉
Wauw! Heb er tranen van in mn ogen!
En ik begrijp zo goed hoe je je voelde als mensen zeiden dat je moet genieten. Is zo moeilijk als je lichaam niet mee werkt.
Het is vaak goed bedoeld, maar aan het woord ‘genieten’ hangt voor mij zo’n lading..
Wauw meid! Wat een liefde spreekt hier in deze brief.. En logisch dat genieten niet altijd zo makkelijk was met die rot zwangerschap..
Dankjewel! Nee genieten zat er vaak niet in helaas
Dat is echt heel lief en mooi <3