Dag borstvoedingsavontuur

Wat was ik trots, toen Maik 2,5 week oud was en de borstvoeding liep als een tiet (flauw woordgrapje ja…). Ik had totaal niet verwacht dat de borstvoeding zou gaan lukken en we hadden al voor de bevalling een pak kunstvoeding in huis gehaald. En toen ging het toch goed. Ik zag geen enkele reden tot te stoppen. Maar toch heb ik het gedaan…

Clusteren in de nacht

Zoals heel veel baby’s clusterde Maik ’s avonds en ’s nachts. Ik kon absoluut genieten van die momentjes samen en had al snel een handigheidje ontdekt om zelf door te kunnen slapen, terwijl Maik aan de borst lag. Maar echt optimaal slapen ging niet. Toen ook Luuk nog ophield met slapen in de middag, was er ook op de dag geen moment meer om te rusten. En met 3 tot maximaal 5 uur slaap per nacht, hield ik het steeds moeilijker vol.

Niet opgeven

Het opstaan werd dramatisch, ik snauwde Luuk af, baalde als een stekker als er alweer een voedingsmoment was. En daarbij wilde ik voorlopig nog niet afkolven en de melk uit de fles laten geven door Joost, omdat ik bang was dat het mijn productie niet goed zou doen. De soms 15 tot 20 drinkmomenten per dag braken me op. Maar ik wilde echt niet opgeven. Want wat was het makkelijk om gewoon altijd melk tot mijn beschikking te hebben en Maik te kunnen aanleggen als hij honger had.

Eerlijk zijn naar mezelf

Ik merk, nu nog steeds, dat mijn lichaam een flinke opdonder heeft gekregen van de Pre-Eclampsie en HELLP. Waar ik bij Luuk al snel weer een heleboel kon, valt dat nu toch wel een beetje tegen. Ik doe mijn dingen wel en probeer te doen wat ik kan. Maar het is vooral in mijn hoofd nogal een chaos. Ik heb moeite met alles goed op een rijtje te krijgen en daar doet een slechte nachtrust ook niet veel goeds aan. Toen Joost ineens zei wat ik zelf nog geen eens had gedacht, brak ik. Hij zei: “Waarom stop je niet gewoon met die borstvoeding?”. Ik wilde er niet aan en was zelfs een beetje boos dat hij dat als oplossing zag. Maar het zette me wel aan het denken. En ik kon niet anders meer dan eerlijk zijn naar mezelf. Ik ging eraan onderdoor. Die nachten vielen me vreselijk zwaar en hoewel ik wist dat het met de fles heus niet van de ene op de andere dag beter zou gaan, had ik wel de hoop dat dit snel wél het geval zou zijn.

Lees ook: Kolven op het werk, dit zijn je rechten

Overstappen naar de fles

Het overstappen naar de fles ging vrij snel. Ik besloot gewoon de borst niet meer te geven en alleen nog te kolven en dat aan Maik te geven. Dat ging trouwens niet altijd goed. Maik was echt een borst gewend om uit te drinken en was natuurlijk ook geen vaste hoeveelheden gewend. Hij dronk dus waar hij zin in had, wat soms wel eens tot frustraties leidde bij ons omdat er dan nog geen eens een halve fles op ging. Maar al snel ging dat beter.

Schuldig? Geen seconde!

Ik krijg wel eens de vraag of ik me niet schuldig voel over het feit dat ik geen borstvoeding meer geef. Daar kan ik snel antwoord op geven: Ik heb me er geen seconde schuldig over gevoeld. Terwijl ik dat bij Luuk stiekem wel had. De keuze is snel, maar heel doordacht gemaakt en ik weet dat dit het beste is voor ons. Ik kan Maik, met fles, uit handen geven, om soms even rust te pakken. Wat ik toch wel hard nodig heb op sommige momenten. Mijn lichaam heeft echt een opdonder gehad en ik krijg steeds meer last van ongemakken. Om heel eerlijk te zijn heb ik dus wel even genoeg aan mezelf. Ik geniet nog volop van de drinkmomenten van Maik. Waarbij we elkaar aankijken, lachen, kletsen en volop knuffelen. Maar ik heb geen gedoe meer met volle of juist lege borsten, harde plekken die snel wegmoeten, want anders krijg je nog last van een borstontsteking en meer van dat soort dingen.

Ja borstvoeding geven is, als het goed loopt, heel makkelijk. Misschien wel veel makkelijker dan het klaarmaken van een fles. Maar het niet meer geven van borstvoeding, geeft vooral veel rust. En wat is dan het belangrijkste? Juist. Rust en een blije moeder en kind. Dag borstvoedingsavontuur, wat was je mooi…