In de aanloop naar mijn maagverkleinende operatie, ben ik heel druk met het lezen van andermans verhalen. Dit zijn verhalen die niet altijd even leuk zijn, maar ze komen over het algemeen allemaal één ding overeen: Iedereen is blij met de afgevallen kilo’s. Om de tijd tot mijn eigen operatie te overbruggen, wil ik 10 mensen aan het woord laten, die een maagverkleining ondergaan hebben. Om te laten zien hoe groot de verandering is in lichaam, maar ook in geest. Chantal kreeg een maagbandje en dit bandje is inmiddels alweer een jaar leeg. Hoe het is gegaan nu ze het volledig op eigen kracht moet doen?
Inhoudsopgave
Even voorstellen
“Mijn naam is Chantal, ik woon samen met mijn (sinds heel kort) man, in het oosten van het land. Samen met onze twee honden en kat in een gezellige eengezinswoning. Ik ben 26 jaar oud en studeer nog, ik volg de studie social work. Ik ben net begonnen aan het laatste jaar van deze studie. Na mijn jaarstage heb ik een baan gevonden, dus ik combineer mijn laatste jaar van de opleiding nu met werken.”
Mijn overgewicht ontnam mij het plezier in het leven
“Mijn overgewicht speelde altijd een hele grote rol. Ik ben altijd al een stevig meisje geweest en rond de puberteit begon mijn overgewicht me enorm dwars te zitten. Ik werd onzeker, had het idee dat jongens (en mijn grote liefde) me niet zagen staan en me niet mooi vonden. Het lukte me niet om af te vallen, omdat ik eten veel te lekker vond. Ik besloot toen na elke maaltijd over te gaan geven en viel met succes af. De eetbuiten die ik altijd al had hield ik, maar ik kwam niks aan vanwege het overgeven wat ik deed. Al snel begon ik ook met groot succes af te vallen. Uiteindelijk stopte het spugen na een tijd, maar bleef ik wel de eetbuien houden, met als gevolg dat ik steeds meer begon aan te komen. Eerst zeg je tegen jezelf: ‘als ik maar niet boven dat getal kom, dan is het goed’. Maar die grens begon ik steeds meer op te schuiven. Ik begon me steeds ongelukkiger te voelen en had nergens meer zin in. Mijn vriend die heel sportief is, begon dat ook te merken. Waar we het eerst leuk vonden om samen te fietsen of een lang stuk te wandelen, bleef ik steeds vaker op de bank zitten. Ook dingetjes zoals met vrienden naar het strand, wilde ik niet meer, of ik bleef met kleren aan achter bij de handdoeken. Mijn overgewicht ontnam mij dus het plezier in het leven.”
De keuze voor een operatie
“Omdat overgewicht bij ons in de familie zit, had mijn moeder een paar jaar eerder al een maagband gekregen. Ik ging met haar mee naar een controle en de arts zei tegen mij: ‘heb jij niet al eens een maagband overwogen’. De arts kende mijn verhaal en mijn strijd, vandaar dat hij dit tegen mij zei denk ik. Ik ben er thuis heel lang over na gaan denken en heb me daarna aangemeld voor het traject. Die ik met succes heb doorlopen. Ik ben op 1 oktober 2010 geopereerd in een ziekenhuis in Hoogeveen. Ik ben niet via een NOK traject geopereerd, maar via een traject van dat ziekenhuis. Ik heb me aangemeld op hun poli na doorverwijzing van mijn huisarts. Pas na gesprekken met o.a. de arts, psycholoog en een diëtist kon ik in aanmerking komen voor de operatie. Dat traject heeft meer dan een halfjaar geduurd, omdat ze er zeker van wilde zijn dat ik een maagband zou aankunnen.”
De operatie: Een maagband
“De operatie viel mij 100% mee. Ik heb eigenlijk nergens last van gehad. Het ziekenhuis heeft het traject ook heel langzaam met mij opgestart. De maagband heeft de eerste paar maand zonder vloeistof gezeten. Daarna zijn ze hem heel langzaam elke keer een beetje gaan bijspuiten, tot hij op de juiste strakte zat. Ondertussen is mijn maagband alweer een jaar leeg en doe ik het dus op eigen kracht. Ik kan weer alles eten wat ik wil, maar kom gelukkig niks meer aan.
Het eten met de maagband op het strakst vond ik vaak wel zwaar. Ik moest in het begin vaak overgeven en had moeite met aanvoelen wanneer ik nou echt genoeg had gehad. Gelukkig leer je dat vanzelf en dan gaat het goed. Het is vooral zoeken naar welke voeding je wel goed kan eten en wat niet. In die periode wist ik bijvoorbeeld, alles wat je kan kneden en wat dan een plakkerige bal wordt, dat kan ik niet eten. Bijvoorbeeld pasta.”
Complicaties na een maagband: Galstenen
“Na ongeveer twee jaar leven met mijn maagband, werd ik op vakantie ineens ziek. Ik kreeg enorm pijn in mijn buik/rug en ribben, moest overgeven, lag daarna nog een tijdje misselijk op bed en gelukkig trok het langzaam weg. In Nederland kreeg ik ineens precies hetzelfde als hiervoor beschreven, ik heb toen contact opgenomen met het ziekenhuis; zij dachten aan een voedselvergiftiging opgelopen tijdens de vakantie. Na ongeveer twee weken had ik weer hetzelfde als hiervoor; toen werd het afgedaan met darmproblemen. Het zou wel komen omdat ik zo weinig at, door mijn maagband, dat mijn darmen af en en toe last gaven. Met dit verhaal heb ik bijna een jaar rondgelopen, alleen kwamen de pijnaanvallen steeds vaker achter elkaar. Als ik zo’n pijnaanval had, mocht ik contact opnemen met de spoedeisende hulp en kon ik een morfine injectie ophalen. De huisarts bleef deze pijnen afschuiven op ”last van de darmen en je eet waarschijnlijk niet gezond genoeg. Die maagbandjes geven zoveel last, omdat er gewoon slecht bij gegeten wordt enz. De aanvallen werden alleen steeds erger en mijn leven, zoals mijn studie, leed enorm onder de pijnen die ik had. Ik heb me in die tijd enorm onbegrepen gevoeld door mijn huisarts, want ik wist gewoon dat de pijnen die ik had niet door mijn eetpatroon kwam, want zo ongezond at ik helemaal niet. Maar ik ging toch enorm aan mijzelf twijfelen en durfde op het laatst eigenlijk niks meer te eten, bang dat de pijn weer kwam.
Tot een arts van de spoedeisende hulp ineens zei: ”heb jij al is een scan van je buik laten maken en dan vooral van je gal, want volgens mij heb je galstenen, ik stuur je gewoon meteen even door”. Er is toen een scan van mijn buik gemaakt en binnen een paar dagen lag ik op de operatietafel. Ze wilde me eigenlijk meteen met spoed opereren omdat er zulke grote stenen in mijn gal aangetroffen waren, maar de artsen durfde dat niet vanwege mijn maagbandje. Omdat galstenen niet veel voorkomen bij mensen van mijn leeftijd, heeft mijn huisarts er nooit aan gedacht. Later hoorde ik dat het juist heel veel voorkomt bij mensen met een maagband/maagverkleining. Dus dat is wel een heel ”naar” iets wat ik heb gekregen van mijn maagbandoperatie, dus let op als je zulke klachten krijgt … het kunnen galstenen zijn!”
De resultaten na de maagband
“Ik ben ondertussen 40 kilo afgevallen. Dit is ondertussen al vijf kilo meer dan de artsen hadden voorspeld. Ik vind mezelf nu helemaal goed en zou niet nog meer willen afvallen. De eerste 20 kilo is me gelukt door puur en alleen de maagband die ik heb gekregen. Ik heb toen langere tijd stil gestaan en snapte niet waarom ik niet meer afviel. Ik ben toen gaan sporten en door middel van sport zijn de laatste 20 kilo eraf gegaan. Zo zie je maar dat niet alleen de maagband je verder kan helpen, maar dat je ook echt ook zelf aan de bak moet.”
Ik geniet meer van mijn leven
“Ik heb nu ook echt weer een leven waarin ik geniet en plezier heb. Ik geniet bijvoorbeeld nu echt van eten en ben eten gaan waarderen. Waar ik eerder vooral at om zoveel mogelijk naar binnen te krijgen, ben ik nu echt bewust bezig met eten. Ook sport ik veel en daar heb ik nu ook echt lol in. Eerder vond ik het vreselijk, maar nu mis ik het als ik een tijd niet heb kunnen hardlopen. Het is dus ook echt niet alleen een maagband/maagverkleining, maar je hele leven veranderd. Je moet dat ook echt zelf doen, zolang je je levensstijl niet aanpast, denk ik ook dat een maagband/maagverkleining je maar voor de helft kan helpen.”
Overtollige huid
“Ik heb heel veel last van overtollig huid gehad, want ik heb ondertussen al meerdere operaties gehad. Ik heb dus ook een periode tussendoor gehad, waarin ik weer wat onzekerder werd over mijn lijf. Na mijn operaties heb ik dit gelukkig niet meer en ben ik super blij met hoe ik eruit zie. Ik zou het zo over willen doen.”
Bedankt voor het meedoen Chantal! Wat heb je een mega metamorfose ondergaan. Gaaf om te zien!