DZP – Naar de pedicure

Voeten. Ik heb er echt zo’n hekel aan. Ik kan niet tegen andermans voeten, maar vind het ook verschrikkelijk als er iemand aan mijn voeten zit. Toch moest ik er door wat kleine probleempjes aan die rotvoeten toch echt eens aan geloven naar de pedicure te gaan. Afgelopen week was het zo ver. Vooraf vond ik het verschrikkelijk…

Een tijdje terug zag ik op zo’n Facebook groep een oproepje voorbij komen. Er was iemand op zoek naar een voeten-model. Het meisje doet een pedicure opleiding en had verschillende mensen nodig om op te oefenen. Dat was mijn kans. Ik stuurde een berichtje en mocht afgelopen week al langskomen. Alleen al bij het idee dat iemand het leuk vindt om zo’n opleiding te gaan doen krijg ik de rillingen. Dat begrijp ik niet. Want voeten zijn nu eenmaal vieze dingen. Maargoed, pedicures moeten er ook zijn. Dus ik heb liever dat zij het doet, dan dat ik zelf nog langer aan moet rommelen.

In Soestdijk, in de kelder van een woonhuis was het helemaal ingericht tot pedicure salon. Met 2 relaxte stoelen, aan de muur er tegenover een tv met 24-kitchen op (waarom, wáárom moeten ze dan net op dat moment met een of ander schimmelkaasje gaan koken?!). Ik nam plaats in de stoel en besloot mezelf maar gewoon over te geven aan alles wat ze met me ging doen.

Naast me zat een oudere vrouw. Wat doof aan 1 kant, waardoor ze constant zat te schreeuwen. Toen ze haar schoenen uitdeed schrok ik me kapot. Ik dacht dat IK lelijke voeten had. Maar dat viel nog reuze mee vergeleken met deze mevrouw. Vooral niet die kant op kijken dus…

Meisje de pedicure in opleiding bekeek mijn voeten en mijn probleem-plekjes een beetje en besprak met haar begeleidster wat ze allemaal bij me zou gaan doen. Toen ik zag welke instrumenten ze ging klaarleggen kreeg ik het toch wel een klein beetje benauwd. Dus keek ik toch maar weer naar 24 kitchen als afleiding.

En toen begon ze. Ze ging met een of ander apparaat over mijn teennagels heen en het voelde helemaal niet vervelend. Sterker nog. Ik kon me zelfs een beetje ontspannen. Het meisje was nog wel heel druk met opletten en kon duidelijk nog geen gesprek aangaan en werken tegelijkertijd. Dus ik hield mijn mond en keek een beetje om me heen.

Na een half uur was ze klaar. Mijn probleem-plekjes waren aangepakt. Ik kreeg wat instructies mee van haar begeleidster en toen kreeg ik een voetmassage. Ja. Een voetmassage. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou accepteren aan mijn voeten. Maar het was heerlijk!

Sterker nog. Ik baalde als een stekker toen ze zei dat ik mijn sokken wel weer aan mocht trekken omdat ze klaar was. Het viel me alles mee. En nu een paar dagen later voel ik nog steeds verschil. Het heeft me echt geholpen! En ik begrijp niet dat ik jarenlang tegen dit moment heb aangehikt. Het is dat ik het niet kan betalen om elke maand te gaan, maar anders zou ik het doen. Heerlijk!

Ik kan weer een doel van mijn Day Zero Project afstrepen, er gaat € 2,00 in de spaarpot en ik geniet nog even lekker door van mijn zachte voeten.

Ga jij wel eens naar de pedicure?