Exact een jaar geleden werd ik wakker en ik voelde me anders. Wat het precies was kon ik de vinger niet op leggen, tot ik besloot om op te staan. Er kwam een golf van misselijkheid omhoog en ik nam een sprint richting het toilet. Er kwam niets, maar ik wist op dat moment precies wat er aan de hand was. Naast de golf van misselijkheid, kwam er een golf van angst. Zou het? En wat nu?
Netjes heb ik gewacht tot Joost thuis kwam, hij had de deur nog niet dichtgedaan of ik liep al met zwangerschapstest en een potje urine op hem af. “Het is tijd om te testen!”. Daar gingen we. Ik zag vrijwel meteen het tweede streepje verschijnen, heel licht, maar er was echt een tweede streepje. Joost was er niet van overtuigd. Dus rende ik het huis uit om 17:50 uur, sprong op de fiets en scheurde naar de Kruidvat die nog net open was. Tijd voor een Clear Blue Digital. Eenmaal thuis deden we de test gelijk en er was geen twijfel meer mogelijk. Er stond “zwanger 2-3” op het apparaatje. We vlogen elkaar in de armen en waren dolblij.
Ongelooflijk dat dit alweer een jaar geleden is, ik herinner me het als de dag van gisteren. Op dat moment hadden we er geen idee van wat ons te wachten stond. We keken uit naar de groeiende buik, we keken uit naar de echo’s, de schopjes, min of meer naar de bevalling en hadden er nooit rekening mee gehouden dat de 7 maanden die hierna volgden ontzettend heftig zouden worden. Ik kon Joost nog maar net tegenhouden om niet direct te beginnen met het leeghalen van de babykamer en het verstoppen van alle snoeren in de woonkamer.
15 maanden geleden begonnen we aan dit grote avontuur en we hadden nooit durven dromen al zo snel met een positieve zwangerschapstest in onze handen te zitten. We beseffen ons maar al te goed dat dit niet vanzelfsprekend is en dat sommige mensen jarenlang knokken om zo ver te kunnen komen.
Als jij zwanger bent, of kinderen hebt, weet jij nog hoe het was? Erachter komen dat je zwanger was?
Beide keren deed ik pas een test rond de 5/6 weken. Geen twijfel mogelijk dus en knetterpositief. De eerste keer was ik heel erg onder de indruk. De tweede keer voelde ik exact wat er aan de hand was.
Ik was heel onregelmatig altijd met menstrueren, toevallig had ik de maand voor de test een lange cyclus, dus was minder ver dan ik dacht, maar de hormoontjes deden al flink hun best, pff 😉
Beide keren vergeet ik nooit meer van m’n leven!!
Ja heb daar op 12-7 ook een blog over geschreven. Bij ons was t andersom, ik geloofde het niet..
Voelde ook helemaal niks.. dacht ik. Toen het idd positief was snapte ik opeens ook waarom ik zo moe was 😉
Hihi, het was bloedheet op het moment dat we de test deden, dus de vermoeidheid leek meer te komen van de warmte. Maar die misselijkheid. Bah. En die ben ik ook tot de 24e week niet meer kwijt geraakt..
Ik herinner het me van alle vijf nog. En het was elke keer weer geweldig!
Het lijkt me fantastisch, zo’n positieve test in handen houden als je zo graag een kindje wilt 🙂
Wat leuk om te lezen!
Ik kwam erachter in het ziekenhuis bij de eerste.
Omdat ik steeds het gevoel had dat ik flauw ging vallen.
Bij de tweede kwam ik erachter doordat ik over tijd was.
Test gedaan, zwanger.
Wat leuk om zo te lezen over jullie speciale moment! Ik voelde me ook anders en deed al een test toen het nog niet eens kon uitslaan. Er kwam ook niks dus. Een week later wel, was superfijn!
Speciaal he, als je je dan beseft hoe lang dat alweer geleden is. Ik vond het de tweede keer zo onwerkelijk, bij Olivia geloofde ik het wel meteen. Maar goed, kwam vast door die twee x hele vroege mk hiervoor, dat ik maar bleef testen haha.