Eerste keer strand voor Luuk

Zelf ben ik niet zo’n strandmens. Ik vind het heerlijk om te zonnen, maar kan dat prima bij een meertje hier in de buurt. In de zee leven teveel beestjes waar ik niet zo dol op ben. Joost daarentegen is opgegroeid aan het strand. En vorige week was het eindelijk goed weer om tijdens een bezoekje aan mijn schoonouders, een uurtje naar het strand te gaan. Voor Luuk de eerste keer!

Na een autorit van vijf kwartier kwamen we aan in Rockanje. Bij het huis van opa en oma die we al een tijdje niet gezien hadden vanwege hun lange vakantie. Gauw een glaasje drinken om vervolgens de kinderwagen uit te laden en met zijn allen richting strand te lopen. Het was bewolkt. Dat is ook niet gek, want zo ongeveer de rest van Nederland had last van regen. Wij hadden het die dag bij ons thuis nog niet droog gezien in elk geval. Maar de temperatuur was heerlijk! Niet te warm, precies goed.

Na een paar minuten lopen kwamen we aan op het strand. Mijn schoonouders bleven wachten bij de trap naar het strand, terwijl wij samen met mijn schoonzus richting de zee wandelden. Luuk vond het direct leuk. Zo’n grote zandbak is natuurlijk fantastisch. Tante Maaike gaf hem een schelp die hij vervolgens niet meer wilde loslaten. Trots liep hij ermee over het strand heen. Gelukkig stond het water hoog, waardoor we niet te ver hoefde te lopen naar de zee.

Ik was heel benieuwd hoe Luuk zou reageren op de zee. Ik had verwacht dat hij een beetje afwachtend zou zijn, even de kat uit de boom kijken en daarna voorzichtig aan het water voelen om weer terug het strand op te rennen. Maar ik had het helemaal mis. Kordaat stapte hij het water in en hij wilde maar door blijven lopen. Het water was koud en het was geen zwemweer. Dat was wel jammer. Want Luuk wilde duidelijk tot aan zijn borst het water in haha. We moesten hem echt afremmen.

Eenmaal terug op het strand zag hij zeemeeuwen. Die vond hij prachtig en hij ging er dan ook snel achteraan. “Dah! Dah! Dah!” (daar!) Al wijzend wilde hij naar ze toe. En hij had de grootste schik als ze weer wegvlogen. Joost en Maaike vonden ondertussen dode krabben. Gewoon de omhulsels dus. Ik hou er zelf helemaal niet van. Levend of dood, het maakt mij niet uit, ik wil niets van krabben weten. Dus daar plaagden ze me uiteraard mee.

Ook Luuk pakte een krab (zonder snaren) en ging ermee aan de wandel. Hij dacht steeds dat het een koekje was en beet af en toe op de krab. Dat is natuurlijk zout en helemaal niet lekker, dus zijn gezicht sprak boekdelen. Toch nog maar even terug het water in. Waar hij opnieuw wilde doorlopen. Een hand vast houden vond hij niet nodig, met als resultaat dat hij onderuit ging. Maar hij ving zichzelf goed op, waardoor eigenlijk alleen zijn broek nat werd. Daar konden we prima een jas overheen leggen voor de terugweg. De droge kleren waren we vergeten bij opa en oma thuis. We hadden nooit gedacht dat Luuk zo enthousiast werd van de zee.

Na een tijdje liepen we op een rustig tempo terug naar opa en oma die vanaf de trap naar ons stonden te kijken. Luuk wilde nog helemaal niet weg en sputterde dan ook flink tegen toen we hem in de kinderwagen zette. Nog steeds hield hij goed zijn krabbetje vast en daar ging zijn eerste souvenir mee naar huis.

Zijn eerste dagje strand was zeer geslaagd. Jammer dat het weer niet mooi genoeg was om even te gaan zwemmen, maar hopelijk krijgen we daar snel nog de kans voor. En anders volgend jaar. Met een dreumes en een bijbehorend doorgewaaid strandkapsel vertrokken we weer richting het huis van opa en oma. Waar Luuk ook nog kennismaakte met zijn eerste keer Chinees eten. Na al dat spelen en de lange reis in de auto had hij honger. Hij at twee borden leeg en zat er ontzettend van te smullen.

Een geslaagde dag, vol met eerste keren. Het is dan ook niet gek dat Luuk al snel na vertrek richting huis lekker in slaap viel, om eenmaal thuis zonder problemen weer verder te slapen.