Eerste ontmoeting tussen de broertjes

Maandenlang keek ik ernaar uit en tegelijkertijd was ik ook erg nerveus voor het moment dat Luuk en Maik elkaar voor het eerst zouden ontmoeten. Luuk ziet mij regelmatig met andere kinderen in de weer door mijn werk als gastouder. En bij de een is hij jaloerser dan bij de ander. Maar ik was erg benieuwd hoe hij zou reageren op zo’n kleine baby die op mijn borst zou liggen. Alle mogelijke scenario’s waren door mijn hoofd geschoten, maar het ging anders dan ik van te voren had gedacht.

Bij opa en oma

De inleiding begon al een aantal dagen voor Maik daadwerkelijk geboren werd. Luuk zou al die tijd bij opa en oma (mijn moeder) blijven. Zij woont op 10 minuten rijden van het ziekenhuis vandaan. Zij was zelf bij de bevalling van Luuk aanwezig. Dus ik heb nog even getwijfeld of ik het niet fijner zou vinden dat ze in het ziekenhuis zou zijn. Maar Luuk kent haar zo goed, dat ik er geruster op was dat hij daar zou zijn als ik lag te bevallen. Dan wist ik zeker dat ik me daar niet druk over hoefde te maken. Daarnaast zou hij maar op 10 minuten bij ons vandaan zijn, waardoor hij al heel snel in het ziekenhuis zou kunnen zijn als ik eenmaal bevallen was.

Direct na de bevalling

Al toen bleek dat ik insuline nodig had vanwege de zwangerschapsdiabetes, werd me verteld er rekening mee te houden dat Maik 24 uur opgenomen zou gaan worden op de neonatologie. Ik wist dat Luuk daar sowieso niet op bezoek zou mogen komen, dus ik hoopte constant dat ik op de dag zou bevallen, zodat Luuk nog voor Maik bij ons weggehaald zou worden, langs kon komen. Het was kiele kiele. Normaal gesproken gaat Luuk rond 19:00/19:30 naar bed. En ik beviel om 20:05. Nu hadden we voor zover het lukte, toch de familie op de hoogte gehouden. Dus mijn moeder wist dat het niet lang meer kon duren. En gelukkig hadden ze Luuk wakker gehouden. Om 20:15 uur kregen opa, oma en Luuk groen licht om naar het ziekenhuis te komen. Ik werd ondertussen gehecht en alle dingen met bloed werden gauw weggehaald, zodat het niet eng zou zijn voor Luuk.

De ontmoeting

Ik haalde me van alles in mijn hoofd. Was bang dat Luuk het vooral niet leuk zou vinden, die baby op mijn buik. Of dat hij onvoorzichtig en druk zou zijn. Maar het was niets van dat alles. Met grote ogen kwam hij de verloskamer binnen, met een cadeautje voor Maik in zijn hand en hij was helemaal onder de indruk. Ik kon wel huilen van blijdschap. Want de weg naar de bevalling had zo’n tijd geduurd. Ik had Luuk dinsdagmiddag voor het laatst gezien en op dat moment was het vrijdagavond. En dan deed hij zo lief, geduldig en zachtjes. Je zag aan alles dat Luuk dat kleine mannetje direct in zijn hart sloot. En dat is ook gebleken de afgelopen weken.

Kijken, kijken, kijken

Luuk bleef maar naar Maik kijken. Aaide hem over zijn hand en leek op de een of andere manier heel goed te begrijpen dat dit de baby was die al die tijd in mama’s buik had gezeten. Hij is erbij gebleven tot na het moment dat Maik naar de neonatologie werd gebracht door de kinderarts. De dagen daarna kwam Luuk steeds met Joost mee naar het ziekenhuis. Terwijl Joost dan naar Maik ging om hem een fles te geven en te knuffelen, bleef Luuk bij mij op de kamer. Samen keken we dan naar foto’s van Maik op mijn telefoon. Hij vroeg wel vaak waar Maik was, maar accepteerde dat hij er niet bij mocht.

Thuis zijn ze vrienden

En toen mochten we ineens naar huis na een aantal dagen. Joost kwam mij en Maik ophalen en oma bleef bij ons thuis met Luuk wachten tot we er waren. En vanaf het moment dat we binnen kwamen, dook Luuk bovenop Maik om hem te knuffelen, te aaien en om hem heel veel kusjes te geven. Hoe jaloers hij ook is geweest de weken daarna, hij is altijd lief gebleven naar Maik toe. Hij gaat niet slapen zonder Maik een kus te geven. Als Maik huilt, komt hij ons waarschuwen, want dan wil Maik misschien wel drinken of zijn speen. En als hij de kans krijgt, aait hij Maik over zijn hoofd. Ontzettend lief. En alles waar ik rekening mee gehouden had, klopte niet. Ze zijn ontzettend lief samen.

Vriendjes voor het leven.