Hoe doen sommige vrouwen en/of moeders dat toch? Een kudde kinderen en toch een strak, schoon en opgeruimd huis. Sommigen hebben zelfs mooie spulletjes in de kast of op de tafel staan. In ons huis is stof te vinden, momenteel puilen er twee wasmanden uit met was die moet worden opgevouwen en mijn kledingkast moet nodig gesorteerd worden. Ik vraag me wel eens af, ben ik dan echt zo’n loedermoeder?
Verjaardagen zijn hier altijd meer dan welkom. Niet omdat ik het verjaren an sich zo leuk vind, integendeel zelfs. Het is, met het oog op de naderende visite, een goede reden om de hut weer eens grondig te lijf te gaan. Al moet ik, met een klein beetje schaamrood op de kaken, wel bekennen dat manlief dan het meeste werk verzet. Hij is in het huishouden drie keer zo snel en drie keer zo effectief als ik. Hoe kan dat toch, ik hoor meestal vrouwen juist verzuchten dat hun man niets in het huishouden doet.
Misschien ben ik ook wel snel tevreden. Sowieso vind ik heel veel andere dingen vele malen belangrijker dan het huishouden. Ik kan me ook vreselijk verbazen wanneer ik bij mijn vriendin ben. Zitten we aan de koffie en is de wasmachine klaar? Het gesprek wordt even onderbroken en de droger wordt gevuld en aan geslingerd. Persoonlijk zou ik dat nooit doen wanneer ik visite heb, maar hé, ieder zijn dingetje. Of haar dingetje in dit geval.
Bij mijn schoonouders is het hetzelfde georganiseerd als bij ons thuis. Mijn schoonvader kan niet stilzitten en dat blijkt erfelijk te zijn. Vanzelfsprekend vind ik het gegeven dat mijn manlief zoveel doet zeer zeker niet. Maar hij heeft ook liever dat ik leuke dingen doe met de kinderen dan dat ik de hele tijd aan het poetsen zou zijn. De kinderen is my part of the deal.
Doe ik dan echt niets in het huishouden? Natuurlijk probeer ik ook huishoudelijke taken tussendoor te doen. Meestal helpt Levi ook dapper mee met de klusjes. En daar wringt gelijk de schoen. Want Levi helpt me ook wel een klein beetje van de wal in de sloot. Daarom is één dag in het weekend gebombardeerd tot poetsdag. Eén van ons houd de kinderen bezig, de ander maakt schoon. En omdat manlief, zoals ik net al zei, veel sneller en efficiënter is in het huishouden, ben ik meestal bij de kinderen. Manlief heeft dan zijn handen vrij en hoeft geen ogen in zijn achterhoofd te hebben om de kinderen in de gaten te houden.
Wat goed werkt is natuurlijk per gezin verschillend. Ik ben blij wanneer de kinderen als ze groot zijn niet kunnen zeggen dat ik alleen maar aan het poetsen was. Dat de kinderen konden spelen wat ze wilden en niet steeds te horen kregen: ‘Dat heb ik net schoongemaakt!’ Ons huis heeft een ziel. Ik ben dan ook geen loedermoeder, in ons huis wordt zichtbaar geleefd. En dat kan en mag je zien.