Ik heb mijn baan opgezegd

Ja, ik val maar gewoon even met de deur in huis. Schreef ik vorige week nog dat ik weer begon met werken na mijn zwangerschapsverlof, kom ik nu met heel ander nieuws. Ja echt, ik heb mijn baan opgezegd. Say whut? Tja, dat dacht ik ook even. Het was ook absoluut niet het plan niet, maar helaas, soms lopen de dingen anders dan verwacht.

Gastouder zijn, helemaal niets voor mij

2,5 jaar geleden besloten we dat ik als gastouder aan het werk zou gaan. De papieren had ik al. Het was een kwestie van een GGD controle en inschrijven in het Landelijk Register Kinderopvang. Dat ging allemaal heel vlot en een aantal weken later diende mijn eerste gastkindje zich aan. Meer volgden er en aan het eind van het eerste jaar had ik een maandsalaris waar je u tegen zei. Maar ik werkte dan ook 56 uur per week, waarvan ik veelal 5 kinderen tegelijkertijd over de vloer had. Veel te veel van het goede en ik raakte er lichtelijk overspannen van.

Het was maar tijdelijk, omdat ik kinderen opving van een gastouder collega met zwangerschapsverlof. Ik besloot nog maar 4 dagen per week te gaan werken en wat betere werktijden te organiseren. Dat ging goed, tot ik zwanger raakte en bleek dat ik het op die voet absoluut niet vol zou houden. Naast dat het werk al gauw teveel voor me werd, kreeg ik erg de behoefte om mijn huis te beschermen. Privacy in huis had ik niet meer. We wonen in een flat, dus ik kan niet mijn bovenverdieping ouder-vrij houden. We wonen immers gelijkvloers en je loopt langs onze slaapkamer om in de woonkamer te komen. Dat privacy probleem, daar liep ik steeds meer tegenaan. Wat dat betreft is gastouder zijn, helemaal niets voor mij. Ik ben gewoon net teveel op mijn privacy gesteld vrees ik.

Na mijn verlof

Na mijn zwangerschapsverlof zou ik voor 2,5 dag in de week opengaan voor 1 gastkindje. Aan meer had ik geen behoefte meer en op deze manier zou ik echt de tijd hebben mijn bedrijf (blog & mediabedrijf) goed op poten te zetten om hopelijk over een tijdje geen gastouder meer te hoeven zijn. Maar helaas. Het bleek niet te combineren. De rust in huis verdween, de match was er niet. Dan kun je doorgaan tot je erbij neervalt, of je kiest ervoor dat rust in huis vele malen belangrijker is dan die paar rotcenten die je eraan overhoudt.

Een snelle beslissing, die me vreselijk zwaar viel. Dagenlang heb ik mijn ogen uit mijn kop gejankt, met pijn in mijn hoofd en buik rondgelopen. Dit was niet wat goed voelde en als er niet iets kan veranderen, dan zit er maar één ding op. Ik heb mijn baan opgezegd. Ik ben vanaf nu echt geen gastouder meer. Hoe moeilijk de beslissing ook was, de opluchting was ongelooflijk groot. Ik wil niet zeggen dat ik me goed voel, daarvoor is het echt nog te vers. Ik blijf dingen voor mezelf op een rijtje zetten, maar ik weet wel dat dit de enige juiste beslissing was.

En nu?

Tja.. En nu dan? Normaal gesproken wacht je met het opzeggen van je baan tot je bedrijf goed (genoeg) loopt. Ik ga het gewoon helemaal andersom doen. Weg met het stukje zekerheid (al heb je dat als gastouder ook niet helemaal hoor, je loopt als zelfstandig ondernemer nu eenmaal het risico dat er ook eens géén geld binnenkomt) en keihard trekken aan mijn bedrijf. Meer bezoekers, meer samenwerkingen, meer inkomsten met bloggen. Meer websites maken, mensen helpen met WordPress problemen, her en der wat fotoshoots, teksten schrijven en bovenal vreselijk veel plezier hebben in alles wat ik doe. Want ik geef toe dat ik dat de afgelopen jaren wel gemist heb.

Ik ben en blijf een bezig bijtje. Vlieg soms van de hak op de tak en ben altijd zoekende naar dat wat mij gelukkig maakt. Ik ben vreselijk blij met Joost naast me, hij staat altijd achter mij, no matter what. Zelfs als mijn beslissingen ervoor zorgen dat we het financieel best wel eens lastig zouden kunnen krijgen. Hij geeft me de ruimte me te ontwikkelen waar nodig, denkt mee als dat nodig is en geeft me de tijd en de ruimte om te werken. Zelfs als dat betekent dat hij de zorg voor de kinderen 1 dag per week volledig zal moeten overnemen. Zonder hem zou ik dit allemaal niet kunnen doen en dat mag ook wel eens gezegd worden.

Flinke veranderingen voor de komende tijd, maar tegelijkertijd ook helemaal niet. Van deze vrijheid heb ik tijdens mijn zwangerschapsverlof al mogen proeven. En nu zal iedere dag zo zijn. Heerlijk, ik kijk er naar uit en kan niet wachten op de vele mooie momenten die het me zal opbrengen.

Foto bovenaan komt van Shutterstock.