Het zit er op…. Een poosje geleden vierden we het laatste kinderfeestje van mijn zoon. Ik heb mijn twee jongens beloofd dat ik tot en met groep acht hun verjaardagsfeestje voor hen en de vriendjes zou organiseren. Daarna mogen ze zelf gaan bedenken op welke manier ze hun verjaardag willen vieren.
Kinderfeestjes, ze zijn leuk en gezellig, maar ook een beetje de hel zo nu en dan. Met twee jongens die vooral jongensvriendjes hebben is er altijd veel drukte in huis geweest met dergelijke feestjes. Van alles heb ik bedacht…. Van spijkerpoepen (Doet dat nou pijn, zo’n spijker uit je kont? Vroeg er eentje…)tot paintball. Van speurtochten tot steppen. Van zwemmen tot laser gamen.
Oh ja, dat laser gamen, dat was in een groot bos bij ons in de buurt. De jongens renden strijdlustig achter elkaar aan voorzien van grote geweren. Ik wilde wat foto’s van ze maken. Maar daarbij raakte ik de weg kwijt en wist niet meer bij het verzamelpunt uit te komen. Die bomen lijken ook gruwelijk veel op elkaar. De hel. Gelukkig wist een van de jongens die ik na wat speurwerk weer had gevonden wel waar ik naar toe moest.
Lees ook: Tips voor een geslaagd kinderfeestje
Vorig jaar hadden we een soort wipe out activiteit. Er stonden verschillende springkussens en attributen waarop de jongens allerlei opdrachten moesten uitvoeren. Bij een van de eerste springkussens viel er een kereltje en krijste van de pijn. Dat was echt de hel. De EHBO-er zij dat het wel mee viel en dat het zo wel over zou gaan. De jongen zei dat hij iets had hoorde kraken in zijn arm, dus dat de pijn wel over zou gaan, daar had ik niet veel vertrouwen in. Er zat niets anders op dan de verdrietige jongen naar huis te brengen, enkele reis een half uur. Tot overmaat van ramp begon het te onweren en kon de activiteit niet hervat worden. Ik moest met de overige negen temperamentvolle jongens gaan schuilen. Naar huis konden we niet, we moesten wachten tot de auto weer terug was. Hel ja.
We zijn ook wel eens met een groep naar de sporthal gegaan om daar allerlei spellen te gaan doen. De jongens wilden echter maar drie dingen. Voetballen, voetballen en voetballen. Na drie voorbereidde spellen zijn we maar gaan voetballen. Ook leuk. Weg urenlange voorbereiding. Maar de jongens hadden lol.
Ook hebben we wel eens een slaapfeestje gehouden. Of, beter gezegd, een niet slaap feestje. Toen wij boven in bed lagen, waren de jongens beneden alles behalve in rust. Met open mond waren ze de videoclips met schaars geklede dames aan het bewonderen door het raam op het scherm van het café tegenover ons. Het feest was compleet toen een kroeg ganger later nog zijn broek liet zakken voor het raam. Hoe vertel je dit aan hun ouders? De hel.
Ach ja, ouders doen alles voor hun kroost. Het klinkt natuurlijk cliché, maar het is wel waar. Als de kinderen plezier hebben, dan geldt dat ook voor hun ouders. Over die hel momentjes komen we wel heen. Ja, die jongens met die mooie lach, die maken een feestje van mijn dag!
Comments