De ‘R’ zit weer in de maand. Het is herfst en langzaamaan gaan we ook weer richting de winter. En als ik aan de laatste maanden van het jaar denk dan denk ik vooral aan gezelligheid. Ik hou ook wel van de zomer, als de temperaturen lekker zijn, maar ik blijf een soort van winterkoningin. Als de koude maanden aanbreken en het weer vroeger donker is dan gaan de lampjes/lichtjes aan en laat DAT nou net helemaal mijn ding zijn. Ik hou van lichtjes. Zodoende ben ik ook als een kind zo blij wanneer de kerstboom opgezet mag worden. My guilty pleasure! Ik ben dol op kerstmis. Enorm dol zelfs. Hoe meer lampjes hoe meer vreugde. En zo kwam het dan ook dat ik manlief vorige week heel lief aankeek toen de lichtjesroute in Eindhoven mij onder ogen kwam. Dat is mij op mijn lijf geschreven! En gister was het zover. Hup de auto in.

(Rond)touren zit in ons bloed

Onze dochter, bijna 1 jaar, mocht uiteraard mee. Het zou wel betekenen dat ze een keertje wat later in bed zou liggen en we dus even van de ‘regelmaat’ afweken. Maar het begin van de weekend dus voor één keer mogen we wel een uitzondering maken. Ze is echt dol op autorijden. Zit in haar genen hoor want zowel mijn man als ikzelf kunnen daar ook veel voldoening uithalen. Simpelweg de auto instappen, de radio lekker aan en we zien wel waar de weg ons naartoe brengt. In dit geval hadden we een doel en bracht de weg ons naar Eindhoven. Zo’n 40 minuten rijden voor ons. Prima te doen dus. En al helemaal als je allemaal niet vies bent van een beetje touren. Sterker nog, het zit echt in ons bloed. Voor ons geen lange, dure zomervakanties hoor. Wij worden blijer van daguitstapjes, waar naartoe dan ook. En die leggen we dan graag af met de auto.

Lichtjesroute, wat een energie

En dan doel ik niet alleen op de rekening die de stad op de deurmat moet krijgen na zo’n evenement. Jeetje wat een hoop lampjes! Gewoonweg adembenemend. Maar ik bedoel dus ook het werk wat ze er in gestoken hebben. Dit doe je niet even in één avondje. De route is ruim 20 kilometer lang, door de hele stad heen. Je komt van alles tegen, de leukste figuurtjes. Even een kleine greep van wat wij gezien hebben: cupido, de smurfen, spookjes, treintje, muizen, roosjes, compleet kasteel (op het water!!) en nog veel meer. Je kan het zo gek niet bedenken. Ik heb mijn ogen uitgekeken en zelfs mijn man, die geen flauw idee had wat hij moest verwachten was positief toen we weer naar huis reden. Hij was bang dat er hier en daar wel ‘iets’ zou hangen maar dat het een compleet gevulde route was had hij niet verwacht.

Vrolijke Abby

Onze dochter is de hele tijd wakker gebleven. Die ging echt niet slapen hoor. Heel af en toe ving ze een blik van de lampjes op en dan zag je haar oogjes wel glinsteren. Verder zal zij er niet heel veel van meegekregen hebben. Maar ze was vrolijk. Waarschijnlijk omdat mama en papa dat ook waren. Er hing een hele prettige sfeer in de auto. Een leuk gezinsuitje dus. En op benzine na helemaal gratis. Het kost je verder niks om gewoon even te gaan genieten. Je kan de route ook op de fiets volgen of je zet de auto ergens neer en gaat wandelen. Wat je maar wil. Als Abby wat groter is doen we dit uitje nog eens. Als ze wat meer besef heeft en begrijpt dat we de lichtjesroute gaan rijden. Dan is het denk ik nog veel leuker. Kinderen zullen zeker hun ogen uitkijken!

Aanraden

Ben je nog opzoek naar een leuk gezinsuitstapje dan wil ik deze route zeker adviseren. Hoe zoiets ‘simpels’ als licht je zo kan vervullen met vreugde. En nee ik overdrijf het echt niet. Nou ben ik ook wel een geval apart, zoals ik hierboven al schreef is licht ook wel gewoon echt mijn ding. Met kerst krijg ik ditzelfde gevoel. Het was dus echt even het kerstgevoel in september voor mij. Nieuwsgierig geworden? Of ook interesse? De lichtjesroute is nog te rijden tot 8 oktober.
Op deze site is alle informatie te vinden.

Show Full Content

About Author View Posts

Tanja

Mijn naam is Tanja en ik ben 30 jaar. Ik ben getrouwd met Kay op 3 juli 2015 en sinds 4 oktober 2016 zijn we de trotse ouders van een dochter met de naam Abigail.

In het dagelijks leven noemen we haar Abby. Ook loopt er bij ons thuis een leuk hondje rond. Een jackabee. Een kruising jackrussell met een beagle. Zijn naam is Quinn.

Schrijven is een grote hobby van mij, je kan het zelfs wel een passie noemen. Verder ben ik een echt gezelligheidsdier. Wat best ironisch is want ik kamp met een sociale fobie. Dat is nogal tegenstrijdig. Maar heb ik eenmaal een vriendschap met iemand kunnen sluiten dan leer je mij ook echt goed kennen. En onder die fobie zit gewoon een heel maf mens met een groot hart en genoeg humor. Ik groei elke dag een beetje meer. En ooit hoop ik de fobie helemaal naar de achtergrond te kunnen plaatsen. De komst van ons mooie meisje is een echte zegen geweest.
Niet alleen omdat ze zo lief, leuk en ontzettend grappig is maar ook omdat ik nu wel MOET! Er is een heel klein meisje afhankelijk van onder andere MIJ. En ik ga er alles aan doen om voor haar een echte rots in de branding te zijn!

Previous Wat ik minder leuk vind aan bloggen
Next 15x boeken om te griezelen voor de kinderboekenweek

Comments

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

NEXT STORY

Geboortetraktaties voor de peuterspeelzaal

22 oktober 2016
Mobiele versie afsluiten

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om je de beste surfervaring mogelijk. Als je doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van je cookie-instellingen of je klikt op "Accepteren" hieronder dan ben je akkoord met deze instellingen.

Sluiten