Maik kan het hele huis door tijgeren inmiddels. Soms gaat hij op zijn knieën zitten om te kruipen, maar tijgeren blijft toch nog het makkelijkste. Wij vinden dat wel leuk, Luuk iets minder. Want Maik kan nu bij al Luuk’s speelgoed komen en dat samen delen blijft, zoals een echte peuter betaamd, toch wel een dingetje.
Tegelijkertijd vindt Luuk het ook wel heel erg gezellig dat Maik hem steeds achterna komt. Waar Luuk gaat, gaat Maik en Luuk vertelt als een grote broer alles wat Maik ziet. Zo speelden ze met een deksel van een Ikea opbergbak.Dit was een barbecue en Maik mocht er wel een vleesje vanaf halen. Tja, die fantasie werkt goed in hier in huis.
Maik vindt het allemaal prachtig. Hij kijkt met grote ogen naar wat Luuk aan hem laat zien en begint terug te brabbelen als Luuk hele verhalen heeft. Ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik liever naar hun kijk dan naar iets anders. Al helemaal als ze zichzelf even zonder mij kunnen vermaken. Samen spelen met een baby kan natuurlijk nog niet helemaal. Maar de jongens doen zeker een poging. En kunnen al flink op elkaar mopperen als ze elkaar even in de weg zit. Dat belooft nog wat voor de toekomst!
Dit is foto 21 van het Living Arrows project dit jaar. Wil je er meer over lezen? Dat kan hier!
Doe je ook mee met het delen van een foto van je kind(eren) 1 keer per week, 52 weken weken lang? Post een foto op social media met de hashtag #LivingArrowsNL en ik kom de foto zeker bekijken!
Comments