Inmiddels is het ruim twee maanden geleden dat ik het verlossende telefoontje kreeg van de Nederlandse Obesitas Kliniek. Als ik de 6 maanden diëtiste achter de rug heb, staat niets me meer in de weg om een maagverkleining te krijgen. Hoe het nu met me gaat vertel ik je in deze update.
Blijdschap alom
Ik hoor veel van mensen om me heen dat de opluchting aan mijn gezicht af is te lezen. Ik ben zo vreselijk blij. In de weken voor de uitslag haalde ik mezelf van alles in mijn hoofd. Waaronder veel twijfel of ik de operatie wel echt zou krijgen. En omdat ik daar onzeker over werd begon ik zelfs af en toe te twijfelen of dit wel echt is wat ik wil. Maar daar kan ik inmiddels kort over zijn. Ja. Dit is wat ik wil.
Rust
De wachtweken vielen niet mee. Niet alleen moest ik wachten op de uitslag van de obesitas kliniek. Ik had ook allerlei andere afspraken. Ging voor het eerst sinds jaren weer voor meerdere behandelingen naar de tandarts, kreeg een echo om te zien of mijn spiraaltje wel goed zat, moest de apneutest doen en daar weer lang op de uitslag wachten. Ondertussen lag Maik nog even in het ziekenhuis, was Luuk af en toe ziek. En ik was moe, zo vreselijk moe. Die vermoeidheid is er nog helemaal niet uit hoor, maar dat is ook niet gek met een baby in huis. Ik werk in de avonduren en ’s morgens rond half 6 begint onze dag. Wij maken kinderen die vroeg wakker zijn. En ik ga gewoon te laat naar bed om voldoende slaap te pakken.
Maar sinds ik de uitslag heb, is er ook een soort rust over me heen gekomen. Ik heb rust door de gedachte dat ik volgend jaar om deze tijd waarschijnlijk al heel erg veel gewicht kwijt zal zijn. Ik heb rust door de gedachte dat ik dit jaar nog slecht tegen de warmte kan door alle vetjes die ik met me mee sjouw. Ik heb rust door de gedachte dat ik weet dat het gaat gebeuren, er is vooruitzicht op een beter lichaam en daar kijk ik zelfs erg naar uit.
Maling aan mijn omvang
De rust zorgt er vooral voor dat ik mezelf op de een of andere manier meer lijk te accepteren. Ik heb maling aan mijn omvang. Ja ik heb een te grote kledingmaat, ja ik baal verschrikkelijk van mijn grote buik, bovenarmen en bovenbenen, maar ik weet nu ook dat het beter gaat worden. Waarschijnlijk niet mooier vanwege het loshangende vel dat ik ervoor terug krijg, maar met kleding aan zal het er zeker op vooruit gaan. Nu ik dat weet, kan ik beter accepteren dat ik nu ben zoals ik ben. Er gaat uiteindelijk immers wat aan gedaan worden. Voor mijn gevoel straal ik het ook uit dat ik er maling aan heb. Ik kijk nog steeds niet graag in de spiegel en sta nog steeds niet graag op de foto, maar ik heb minder moeite met het aantrekken van grote kledingmaten.
Sterker nog, ik heb eindelijk alle kleding die ik niet meer pas, uit mijn kast gehaald. Weggestopt in een doos om na de operatie weer tevoorschijn te kunnen halen. Hopelijk maar voor een paar weken, omdat ik er dan alweer uitgegroeid ben.
Fantaseren
Ik ga ook steeds meer nadenken over hoe het straks zal zijn. Zal ik weer gewoon bij de reguliere maten kunnen winkelen? Zal ik vaker dan ooit een te grote maat voor mezelf pakken als ik ben afgevallen? Hoe zal ik eruit zien als ik slanker ben? Wat zal het allemaal veranderen in mijn leven? Zal ik kunnen leven met het loshangende vel, of zal ik al snel dromen over plastische chirurgie? Ik kan me er maar moeilijk een voorstelling van maken.
Daarom lees ik veel, ik lees andermans verhalen en ik kijk heel veel voor en na foto’s van mensen die al een maagverkleining gehad hebben. Natuurlijk lees ik daar ook regelmatig negatievere verhalen, maar over het algemeen is het merendeel toch echt blij de operatie gedaan te hebben.
Normaal gesproken vind ik de tijd veel te snel gaan, maar nu vind ik het niet zo erg dat de tweede helft van 2017 is aangebroken. De operatie komt steeds dichterbij en ik voel steeds meer dat ik er klaar voor ben. En dat geeft rust.
Ik weet dat er veel mensen meelezen die zelf een maagverkleining gehad hebben. En ik ben wel benieuwd, herken je deze rust? Laat het me weten in een reactie.
Ik schrijf over het hele avontuur van mijn maagverkleining. Vanaf de wens voor een operatie tot alles wat er daarna gebeurt. Je kunt het hele verhaal volgen door de volgende blogs te lezen;
Ik wil een maagverkleining – #1
Mijn intake voor een maagverkleining – #2
Maagverkleining – Hoe reageert mijn omgeving? – #3
Maagverkleining – De apneutest #4
Maagverkleining – De uitslag van de apneutest #5
Maagverkleining – De uitslag van de intake, krijg ik de maagverkleining? #6
Maagverkleining – Naar de dietiste #7
Rust kan je zoveel geven. Wat fijn dat je je lichaam nu meer kan accepteren.
Ik heb zelf geen ervaring met maagverkleining of overgewicht. Wel de andere kant. Het heeft misschien wat raakvlakke, maar niet te vergelijken. Ik heb voeding en dergelijke altijd heel interessant gevonden en vind het heel fijn dat ik dit verhaal van je mag lezen. Ik schreef eerder al dat ik het programma ‘600lbs life’ keek. De extreme amerikaanse gevallen en lekker sensationeel gefilmd natuurlijk. Jouw verhaal zal veel realistischer zijn en ben benieuwd naar je komende verhalen
Ik vind het heerlijk voor je dat je nu zo’n rust voelt. Dat lijkt me echt heerlijk. Ik kan me er ook best wat bij voorstellen. Je weet nu dat het gaat verbeteren, en wat fijn dat dit bij voorbaat al zo goed voelt!