Bij het nemen van de stap om met de huisarts te gaan praten over een maagverkleining, denk je dat dat gesprek het meest spannende moment is. Ik had werkelijk geen flauw idee wat me te wachten stond. Maar toe ik na een informatiebijeenkomst begin februari de intake inplande om “gekeurd” te worden om te zien of ik in aanmerking kom voor een maagverkleining, wist ik nog niet hoe spannend juist die intake nog zou gaan worden.
Inhoudsopgave
Waarom een intake?
Een maagverkleining, of dit nu een gastric bypass of een gastric sleeve is, is een pittige operatie. Hier kom je niet zomaar voor in aanmerking. Het is de bedoeling dat je psychisch stabiel bent (geen eetbuien hebt etc), “goed” op gewicht bent. Dus een BMI van hoger dan 40, of een BMI van 35 of hoger met daarbij klachten als reuma, slaapapneu gewrichtsproblemen etc. En niet geheel onbelangrijk, je moet natuurlijk ook gemotiveerd zijn.
Tijdens de intake gaan ze alles na. Je hebt gesprekken, laat je eetgewoontes zien door middel van een eetdagboek en je wordt gewogen, gemeten en doet een fietstest. Ik dacht dat ik het allemaal niet zo spannend zou vinden, tot het moment dat ik de kliniek binnen liep. Ineens besefte ik me dat dit het moment zou zijn. Van de intake hangt af of er een operatie plaatsvindt of niet en in welk tijdsbestek het eventueel zou gaan plaatsvinden. Mega spannend dus.
Meten en wegen
De dag begon met het invullen van allerlei vragenlijsten over je gezondheid, je leefstijl, persoonlijke dingen over jezelf en medische problemen in de naaste familie. Daar zaten we met vier personen, allemaal om de intake door te gaan deze middag. We waren alle vier van dezelfde leeftijd, dus dat schepte enigszins een band en tussen de afspraken door hadden we het dus ook erg gezellig met elkaar. Het breekt een beetje het ijs en haalt de spanning weg, dat was erg fijn.
Na het invullen van de vragenlijst werd ik opgehaald om te komen meten en wegen. Toch een beetje spannend. Thuis woog ik net genoeg voor een BMI van 40. Maar ik weet ook dat niet alle weegschalen hetzelfde gewicht aangeven. Na afronden naar boven was de BMI van 40 inderdaad het geval en we gingen gelijk mijn buikomvang meten. Dat zijn cijfers die je niet wil weten als je zo zwaar bent als ik. Misschien is dat een beetje kop in het zand steken, maar als je de cijfers niet weet, maak je je er op de een of andere manier net wat minder druk om. Maar goed, in dit geval was het gunstig. Met een BMI van 40 kom ik al zonder medische toeters en bellen in aanmerking.
De dietiste
De echte aftrap van de intake was tijdens het eerste gesprek. Ik mocht als eerste naar de diëtiste. Zo rouleerden we alle 4 tussen de 4 verschillende afspraken en tussendoor kwamen we elkaar weer tegen in de wachtruimte. Bij de diëtiste bespraken we mijn eetdagboek en direct werden er tips gegeven, of beter gezegd handvaten uitgereikt om straks makkelijker een gezondere leefstijl te hebben. Het was een fijn gesprek. Totaal anders dan de ervaring die ik eerder heb gehad bij een diëtiste. Wel werd er benadrukt dat ik echt nog 6 maanden naar een diëtist zal moeten om ook het papierwerk allemaal op orde te krijgen, maar dat is niet erg. Ik heb nog zeker 6 maanden de tijd om foefjes te leren het na de operatie makkelijker te laten zijn, dat zal alleen maar in mijn voordeel werken.
De arts
Bij de arts namen we alle familiekwalen door en werd ik lichamelijk nagekeken. Er werd geluisterd naar mijn hart en longen en mijn striae (die voor een groot deel alleen door de zwangerschappen komt) en de stukjes dunne huid door smetplekken werden bekeken. Smetplekken ja. Er zijn veel hele zware mensen die daar last van hebben. Ik niet perse, maar na mijn zwangerschap heb ik een soort schort aan de onderkant van mijn buik en tja, dat zorgt als ik het niet goed verzorg voor smetplekjes. Gelukkig in een hele milde mate, maar toch iets om in de gaten te houden de komende tijd.
De arts wilde ook graag weten waarom ik een maagverkleining wil hebben en we namen wat gezondheidsrisico’s door.
De bewegingsdeskundige
Toen was het tijd voor een gesprek met de bewegingsdeskundige. Praten over wat ik aan beweging doe (euh, zeer weinig..) en wat ik graag aan sport zou willen doen na de operatie. En hoe ik dat denk te combineren met mijn werk en gezin. Ook hier werden weer nuttige tips gegeven en we bespraken wat ik zou kunnen doen met mijn knie die snel blesseert, om ervoor te zorgen dat ik, zonder mijn knie te overbelasten, toch goed kan blijven bewegen.
Het was een gezellig gesprek en het motiveerde enorm. Bewegen hoeft allemaal niet ingewikkeld te zijn, het kan op een simpele manier en na de operatie kan ik altijd meer aandacht geven aan krachttraining dan nu om mijn spieren door het vele afvallen toch sterk te houden. Ik ging op de fiets zitten voor de fietstest en ondertussen werd mijn hartslag in de gaten gehouden. Na de test moest ik aangeven via een kaart hoe zwaar ik het vond en toen zat mijn 3e gesprek van de dag er alweer op.
Tot nu toe vond ik het erg meevallen. Op internet las ik regelmatig dat ze tijdens de intake erg streng en onaardig kunnen zijn, dus ik had me op het ergste voorbereid, maar ik voelde me erg gehoord. Maar ik was wel een klein beetje gespannen voor het gesprek met de psycholoog.
De psycholoog
Die angst was niet echt reëel. Het was heel goed te doen. Ja er wordt gesproken over het verleden, ze proberen erachter te komen of je last hebt van eetbuien (en dus eventueel een eetstoornis) of bijvoorbeeld door bepaalde gebeurtenissen vooral gaat eten. Maar het was goed om te merken dat ik toch wel erg open en eerlijk naar mezelf kan kijken. Ik was de enige deelnemer die dag die niet huilend bij de psycholoog vandaan kwam. Wat hopelijk een goed teken is, maar dat is nog even afwachten.
En nu wachten…
Met nog wat papieren en informatiefolders over o.a. de apneutest die ik ook binnen korte tijd zal krijgen, is het tijd om naar huis te gaan. Ik had een goed gevoel over de dag, denk dat ik mijn motivatie goed duidelijk heb kunnen maken. Maar deze mensen zijn er echt in getraind om niet te laten merken of je in aanmerking komt of niet. De uitslag volgt binnen 6 tot 8 weken, maar ik heb ook al begrepen dat het soms (veel) langer kan duren.
Ik doe mijn best me niet teveel te focussen op het moment dat ze gaan bellen. Ik weet immers niet wanneer dat is en de afgelopen tijd schommel ik tussen “Ik weet zeker dat ik de operatie kan ondergaan” tot “ze vinden me vast niet geschikt”. Alleen de weg er naar toe is al pittig en daar had ik me niet helemaal op ingesteld een paar maanden geleden.
Spannend. Dat is het. Op het moment dat dit artikel online komt, is de intake 6 weken geleden. Vanaf nu gaat mijn telefoon dus niet meer op stil en hoop ik toch gauw een belletje te krijgen. Er is in de tussentijd ook veel gebeurd, ik ben gestart met mijn sessies bij de diëtiste en ik heb de apneutest achter de rug. De trein is dus gaan rijden, al vind ik ‘m nu ook een beetje te hard denderen, mijn koppie kan het maar moeilijk aan. Het is tijd voor antwoorden en hopelijk ga ik die heel snel krijgen.
Wat spannend allemaal! Ik ben heel benieuwd naar de uitslag!
Spannend zeg. En ook heel heftig. Het lijkt me moeilijk om zo’n keuze te maken, dat je voor een maagverkleining kiest. Het is nogal een stap. Ik hoop dat je snel je telefoontje krijgt en dat je dan snel aan de beurt bent voor een operatie
Ik hoop ook voor je dat je heel gauw het verlossende antwoord gaat krijgen, dat gun ik je echt heel erg! Ik denk dat veel mensen onderschatten wat voor proces mensen die een maagverkleining of soortgelijke operaties willen ondergaan eigenlijk allemaal moeten doorstaan, dus vooral doorgaan met je updates voor wat meer bewustwording! 🙂
Knap dat je de stap gezet hebt!! Goed van je hoor. Ik weet dat het allemaal heel ingewikkeld en ontzettend heftig klinkt, maar het is goed te doen!
Ik heb het 3,5 jaar geleden (alweer) gedaan. Ben nog steeds blij dat ik het gedaan heb. Het is geen wondermiddel, besef je dat wel. Je doet het echt op eigen kracht. Je kan na je operatie ook gewoon weer aankomen. Maar de rem is er wel. Succes meid.