Negen maanden na de Gastric Bypass – Hoe gaat het?

Het is alweer 9 maanden geleden sinds mijn Gastric Bypass operatie. Het waren 9 pittige maanden, maar de resultaten liegen er niet om. De kilo’s vliegen er nog steeds vanaf en aan normale kleding heb ik niet meer genoeg, ik heb corrigerend ondergoed nodig om de boel een beetje bij elkaar te houden! Ik ben een totaal ander persoon geworden en vond het tijd voor een nieuwe update waarin ik je vertel hoe het met me gaat. 

Hoeveelheden eten

9 maanden na de operatie, kan ik toch wel zeggen dat ik echt alles weer kan eten en drinken. Ik vind niet alles lekker. Zo maak je me echt niet meer blij met chocola. En ik kan er ook niet heel goed meer tegen, zit na een klein blokje al helemaal vol. Maar verder kan ik alles goed eten. Ook de slechte dingen. Ja, ik had een soort van lichamelijke rem als het om eten ging. Ik kon geen slechte dingen verdragen. Maar inmiddels lijkt die rem eraf.

De enige rem waar ik nog mee te maken heb, is die van de hoeveelheid eten die ik kan eten. Mijn maag blijft klein en ik eet ongeveer de helft van een normale portie voor volwassenen. Tenzij ik een maaltijd eet met veel koolhydraten, zoals pasta, dan kan ik duidelijk minder eten dan wanneer ik vlees met groente eet. Ik merk wel dat ik weer meer op mijn eten moet letten. Nu ik geen dumpings krijg van slechte dingen, lijkt die rem soms een beetje weg te zijn. Maar dat ik me daar bewust van ben is al goed. En het wordt ook vast weer makkelijker als we weer in het ritme van school zitten met duidelijke hoofdmaaltijden en tijden voor tussendoortjes.

Groepssessies bij de Nederlandse Obesitas Kliniek

Nog steeds heb ik ongeveer maandelijks een groepssessie bij de Nederlandse Obesitas Kliniek. Hierbij is er steeds een uur met een andere discipline. Vaak de diëtiste, psycholoog en bewegingsdeskundige. Ik kan niet zeggen dat ik er nog veel van leer en soms heb ik het gevoel dat ik voor niks ben gekomen. Maar toch is het leuk om de groep weer te zien, hoe veel iedereen is afgevallen en hoe blij iedereen is van de soms kleine behaalde doelen. Mijn doelen leken een stuk groter, waardoor ik soms minder blij of tevreden ben. Dus het is goed om door middel van die sessies even met beide benen op de grond gezet te worden. Want hallo zeg, ik heb toch echt wel heel erg veel bereikt de afgelopen 9 maanden. Nee, ik ben er nog niet helemaal, maar dat zegt niet dat ik niet trots op mezelf mag zijn.

Het is ook fijn om valkuilen met elkaar te kunnen bespreken. Veelal vinden mensen om je heen dat je gewoon dingen even moet laten, want je hebt niet voor niets in jezelf laten snijden. En dat klinkt natuurlijk makkelijker dan het is. Dat maakt het fijn om met ‘lotgenoten’ dingen te kunnen bespreken, zonder daar over veroordeeld te worden. Maar de groepssessies lopen wel bijna op hun eind. Nog 3 keer en dan staan we echt op eigen benen. Ik ben benieuwd hoe het dan zal gaan allemaal.

Vitaminetekorten

Tijdens de eerste echte medische controle in juni, bleek dat mijn uitslagen niet zo best zijn. Ik kamp met ernstige vitamine tekorten. Die er deels ook wel een beetje bij horen, maar waar ik wel last van heb. Van vitaminetekorten word je natuurlijk niet vrolijker. En dat in combinatie met krachtverlies (want je verliest niet alleen vet, ook spiermassa) maakt het soms behoorlijk pittig. Met andere medicatie proberen we het nu weer omhoog te krikken en te zien wat er verandert de komende maanden. Ik hoop dat de volgende uitslagen beter zullen zijn. Het hoort erbij, maar toch ook niet helemaal. Zo ben ik ook weer de enige uit de groep die hier (net als toen met de dumpings) last van heeft. Ik ben een bijzonder geval, zullen we maar zeggen.

Kleinere kledingmaten

Het grote voordeel van afvallen is ook gelijk een nadeel. Ik kan maar heel kort kleding aan, want voor ik het weet lubbert het om me heen. Shirtjes wat langer door dragen, is op zich geen probleem. Want oversized kleding is hartstikke hip tegenwoordig. Maar broeken zitten al snel te wijd om mijn benen heen. Kleding kopen kost een hoop geld, dus ik probeer zoveel mogelijk in de sale of juist tweedehands te winkelen. Maar het voelt tegelijkertijd ook wel heel erg gaaf als je in de winkel een broek pakt, waarvan je denkt dat ie veel te klein zal zijn en dan te groot blijkt te zijn.

Niet alleen broeken en shirts worden steeds te groot. Ook moet ik eraan denken om af en toe nieuw lingerie te kopen en de boel weer even opnieuw te laten opmeten. Want als ik even niet oplet, biedt een bh ineens onvoldoende steun. En dat is niet zo fijn tijdens het sporten. Al met al is het een dure hobby, dat shoppen. Maar wat voelt het tegelijkertijd ontzettend goed om in alle reguliere winkels te kunnen slagen voor kleding!

Hoeveel gewicht is eraf?

Exact 9 maanden na de operatie tikt de weegschaal de 69 kilo aan. Ik ben dus echt onder de 70kg en dat betekent dat ik 40 kilo ben afgevallen. 40 hele kilo’s. Dat is echt heel erg veel en nauwelijks te bevatten. Ik zou er niet aan moeten denken dat nu nog met me mee te moeten sjouwen. Sterker nog, ik zou niet weten hoe ik het zou moeten doen. Een officieel weegmoment komt er tijdens de volgende groepssessie weer aan en ik ben heel erg benieuwd wat de grafieken dan zullen zeggen. Voor alsnog liep ik steeds voor op schema. En dat zal nu ook nog wel zo zijn. Ik zit nog maar 6 kg van een gezond BMI af. Wat betekent dat ik op dat moment 100% van mijn overgewicht kwijt zal zijn. Als ik het niet haal, is dat geen probleem, maar ik hoop toch echt dat het me gaat lukken om een gezond BMI aan te tikken. Daar had ik namelijk nooit op durven hopen.

Mentale klap

Het lijkt wel alsof de mentale klap nu pas komt. Mijn hoofd kan het niet bijbenen hoeveel kilo er vanaf is. En ik zie echt wel een slanker persoon voor de spiegel staan en ik voel me zelden nog de dikzak van de groep. Maar toch blijft er altijd een stemmetje knagen dat ik niet goed genoeg ben, niet mooi genoeg ben, het allemaal nog maar moet zien waar te maken. Andere mensen omschrijven het als heel erg streng voor mezelf zijn. En tja, dat is vaak lastig. Inmiddels is het ook wel weer zo dat ik het zelf (h)erken en ook weet dat ik er wat mee zal moeten doen. Gewicht alleen kwijtraken, is nu eenmaal niet alles wat nodig is. Ook in mijn hoofd moeten er nog wat dingen rechtgezet worden. En het is aan mij om daar de komende tijd hard aan te trekken. Maar desondanks voel ik me echt veel beter dan ooit. Ik ben energiek, heb zin om op pad te gaan, draai mijn hand er niet voor om om met de kinderen wat te ondernemen en denk oprecht ook echt dat ik gelukkiger ben. Kom maar op met de komende tijd, ik ben er klaar voor!