In december schreef ik al over ons woondilemma. Verhuizen naar een huis dat af is of rond mijn uitgerekende datum midden in een renovatie van onze woning terecht komen? Een lastige beslissing met een voor toen rustige uitkomst. Wij bleven in onze eigen woning en hoorden elke week de verbouwingsgeluiden dichterbij komen. Al helemaal toen “ons” halletje met de lift gebruikt moest worden door de bouwlui en ze de hele gallerij gingen strippen inclusief beton bikken. De afgelopen weken waren niet leuk. Van ’s morgens half 7 tot ’s middags 4 uur zaten we in de herrie. Niet echt het beeld dat je voor je hebt als je wilt genieten van je laatste zwangerschapsweken, die toch al niet vlekkeloos verlopen.
Vorige week besloten we weer eens even te gaan peilen bij de heren van de woningbouw of we nou al zeker zijn van een rustwoning in de periode dat ze in ons huis gaan verbouwen (18 maart starten ze). De appartementen in de flat waren al voor andere mensen, maar er werd gevraagd of we interesse hadden in een chalet op een camping in de buurt en zo ja, of we dat de dag daarna even wilden laten weten, dan zouden ze alles gaan regelen. Zo gezegd, zo gedaan, ik wandelde de volgende dag richting de heren van de woningbouw en vertelde ze dat wij heel graag gebruik wilden maken van deze rustwoning. De man vroeg aan me hoe het ging en aangezien ik net uit bed kwam, make-up loos was, mijn haar door de war had zitten en in een slobberbroek met dito trui rond waggelde, was het niet heel moeilijk te geloven dat het allemaal niet zo heel erg lekker gaat.
De volgende morgen vroeg werden we gebeld. De chalet is vrij, jullie kunnen er vanmiddag nog in! Dat was vorige week donderdag, terwijl we eigenlijk pas vanaf aanstaande maandag recht zouden hebben op de rustwoning. Dezelfde avond verhuisden we met de hoognodige spullen in onze tijdelijke woning. En wat kunnen we deze week gelijk al genieten van de tuin. Internet laat wat te wensen over, we hebben meestal totaal geen internetverbinding, maar nu is het toevallig wel gelukt om verbinding te krijgen. Echt heel veel rust geeft het niet, want je leeft uit een koffer, leeft tussen 2 huizen in en we zijn ook nog druk met het klaarmaken van ons eigen huis voor de bouwlui er komende week ingaan. Maar het is heerlijk om niet om half 7 wakker geschreeuwd te worden door de bouwvakkers. En zelfs de beestjes komen lekker tot rust. Ook die hebben last gehad van de herrie de hele dag.
We genieten dus lekker van ons “vakantiehuisje” maar kunnen niet wachten tot we onze kleine vent in onze armen kunnen sluiten, of dat onze woning helemaal klaar wordt opgeleverd op 1 april. Want of ik in deze chalet graag mijn kraamweek wil doorbrengen, ben ik eigenlijk nog niet helemaal uit, maargoed, als de kleine vent eerder besluit te komen, dan hebben we geen keuze en zal ook de wieg en wat extra kleertjes hierheen gehaald moeten worden. Maar dat is zorg voor later. Tot die tijd waggel ik op mijn roze sloffen de camping over met een wasmand onder mijn arm richting de gezamenlijke wasmachine en sta ik ’s avonds gillend op het bed te dansen omdat er wéér een spin op de muur zit. Echt genieten zo, dat campingleven…!
Jeetje, wat een verhaal. Dat komt qua timing niet handig uit allemaal. Hopelijk krijgen jullie er een prachtig appartement voor in de plaats.
Ach, je hebt de kleine man later wel wat te vertellen 🙂
En straks een mooi huisje !
Fijn weekend,
Elise
Haha, gillend op bed voor spinnen, ik zie het voor me. Vooral ook omdat het herkenbaar is, want ik heb ook een gruwelijke hekel aan die krengen!
Ik hoop voor jullie dat alles nu enigszins in rustiger vaarwater komt en dat je, genietend van de tuin, lekker relaxed kan wachten op de komst van de kleine man!