Roos tattoo

Sommige mensen vinden tattoo’s mooi, andere mensen niet. Ik hoor bij de eerste soort. Vol verwondering kan ik de meest mooie kunstwerken op een lichaam bekijken en al jaren droom ik over welke lichaamsversiering ik zou willen laten zetten. Ik ben er al een tijdje uit, want ik wilde dolgraag een roos laten zetten, maar we waren eerder nog niet in de mogelijkheid de afspraak daadwerkelijk te maken. Tot afgelopen week. 

Piercing meisje

Waar ik eerst als puber begon met het laten zetten van verschillende piercings (navel, neus, wenkbrauw, tong en veel gaatjes in mijn oren), maken de piercings nu plaats voor tattoo’s. Want behalve mijn oorgaatjes (welke ik overigens aan het oprekken ben) heb ik helemaal nergens meer piercings. Ze gingen om de haverklap ontsteken. Blijkbaar is mijn lichaam niet gemaakt voor piercings.

Mijn eerste tattoo

Drie jaar geleden besloot ik mijn eerste tattoo te laten zetten. Dit liet ik doen in Spanje, in een schone en goede shop. Binnen 5 minuten stonden er twee sterren op de binnenkant van mijn pols. Welke voor mij een bijzondere betekenis hebben. En vijf maanden na de bevalling van Luuk liet ik zijn naam en hartslag zetten op mijn onderarm. Nog steeds ben ik er iedere dag blij mee. En dat is maar goed ook, want eenmaal gezet is het niet of nauwelijks nog weg te halen.

De wens voor een sleeve

Eenmaal een eerste tattoo, blijf je nadenken over een volgende. Tenminste, zo werkt het bij de meeste en ook bij mij. Het allerliefste zou ik een sleeve laten zetten. Mijn hele arm van onder tot boven vol. Maar ik begin me wel af te vragen waar ik dan ga stoppen. Dus lijkt het me beter het in kleine stukjes te laten zetten. Maar waar begin je dan? Ik besloot gewoon bovenaan te beginnen. Stiekem ook omdat ik verwacht dat het de pijnlijkste plek is. Met veel voorbeelden op mijn telefoon stapte ik vorige week de tattooshop binnen om een afspraak te maken. Ik ging er vanuit dat ik wel een aantal weken of zelfs maanden zou moeten wachten, maar niets was minder waar. Er was acht dagen later net een plekje vrijgekomen. Na een korte check of ik wel oppas zou hebben, was de afspraak gemaakt.

Een roos

Het werd een roos. En die roos is de start van een sleeve. Of die roos een speciale betekenis heeft? Nou nee, er ligt niet een hele speciale gedachtegang achter. Wel vind ik rozen erg mooi en iets moois op mijn lichaam kan ik wel waarderen, aangezien ik niet zo snel iets moois vind aan mijn lichaam. Daarbij zullen de rozen in de toekomstige sleeve steeds terugkomen, met daar tussendoor tattoo’s die wel een belangrijke betekenis voor me hebben. Maar alles op zijn tijd.

Deed het pijn?

Na het zetten van een tattoo komt standaard de vraag; deed het pijn? Ik kan daar alleen maar ‘ja’ op antwoorden. Ik had me ingesteld op een paar gevoelige uurtjes, want de roos staat op mijn sleutelbeen en schouder. En hoe vol ik ook ben, daar zit echt niet zoveel spek om de botten te beschermen. Het deed dus pijn. En het was maar goed dat het maar 2,5 uur duurde. Uiteraard is dat inclusief 2 korte en 1 langere pauze. En elke keer als ik tussendoor even kon spieken werd ik blijer. Want wat zag het er bij de eerste pauze al fantastisch uit.

Het eindresultaat mag er helemaal wezen. De genezing is in volle gang en de korsten zitten erop. Maar ik ben helemaal gelukkig als ik in de spiegel kijk. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden. En ik weet nu dat die gezegde waar is, haha! Of ik het gelijk ben afgeleerd? Echt niet! De volgende acht tatoeages heb ik al in mijn hoofd zitten. Jammer dat het zoveel geld kost. Dat wordt dus sparen!

Heb jij tattoo’s?