In de TBT (throw back thursday) blogs blik ik terug op een mooi moment in mijn leven. Regelmatig zal er op donderdag een artikel verschijnen met het thema TBT.
In 2008/2009 maakte ik een fantastische 3 maanden durende reis door Thailand, samen met mijn ex-vriend. Van begin december tot begin maart reisden wij van zuid naar noord Thailand om vervolgens in het mooie Bangkok onze reis te eindigen. We hebben veel moois gezien die maanden. Aten de lekkerste maaltijden en bekeken mooie tempels en steden. Op de eilanden voelden we ons thuis vanwege de mooie witte stranden en het blauwe water, de strandfeesten waren ook zeer geslaagd en de drank vloeide steeds rijkelijk.
De stad die echt mijn hart gestolen heeft, is Chiang Mai, in het noorden van Thailand. Een schone stad voor Thaise begrippen en het lekkerste eten en de mooiste markten. We zijn hier ruim 1/3 van onze reis gebleven en genoten van de tripjes die we door de bergen konden maken. Zo vlogen we door middel van een kabelbaan door de boomtoppen van de jungle. Ja ik deed dat gewoon even, met mijn hoogtevrees, wat een super ervaring! We wandelden door de villages van de mooiste stammen, waaronder de longneck stam. We bezochten 1 van de mooiste dierentuinen die ik ooit heb gezien, waar ik zelfs een panter heb voorzien van een lekkere maaltijd. Maar buiten dat allemaal gingen we naar de Tiger Kingdom. Een soort dierentuin met alleen maar tijgers, welke in hokjes zaten, of in een wat groter afgezet stuk en je mocht, tegen betaling, lekker bij de tijgers in zo’n hok gaan zitten als je wilde.
We mochten kiezen uit verschillende leeftijden. Waarop ik koos voor de baby tijgers van 3 maanden. Die leken me het minst gevaarlijk. Daar zat ik dan, in mijn knalgele shirt, naast de mini-tijgers die eigenlijk voor hun 3 maanden al veel groter waren dan ik had verwacht. De tijgerman vond het wel leuk om zo’n klein humpie bij mij op schoot te leggen. Zoals je op de foto kunt zien is zo’n mini tijgertje al bijna net zo groot als mijn hele boven lichaam, dus dat weegt nogal wat kan ik je vertellen. De kleine tijger vond het zelf niet echt een goed idee om op een mens te liggen, dus stond al vrij snel op, maar niet voordat hij zijn reusachtige tong langs mijn voet haalde, brrrr.
Leuk hoor, zo’n lik van een baby tijger, maar zijn klauwen waren reusachtig en toen ik later ook nog de grootte van zijn hoektanden zag schrok ik me een ongeluk, zo’n klein beestje had met veel gemak mijn hoofd van mijn lijf af kunnen trekken. Maar gelukkig had de “bewaker” een stok van 30 centimeter in zijn handen… Ik zou niet weten wat hij daar mee van plan is als zo’n tijgertje zich misdraagt, maar ach.
Het aaien van te tijgers vond ik ook al spannend, 1 bonk spier is het al in zo’n lijfje. Ongelooflijk. Het is een hele ervaring kan ik je vertellen. Het hele park zag er vanaf de buitenkant en ook bij de ingang uit of er goed voor de beesten gezorgd werd en daardoor vond ik het geen probleem om te betalen om zo’n hok in te gaan, maar toen we verder over het park heen liepen begon ik steeds meer te twijfelen aan hoe er met de beestjes om werd gegaan, ik zal dus ook niet snel nog eens zoiets doen. Maargoed, ik kan het afstrepen van mijn bucket list. Het is gebeurt, ik kan er niets meer aan veranderen. En het is nog steeds gaaf als ik de foto’s terug kijk.
Wow, ik denk niet dat ik dat zou durven! Je ziet er nog aardig relaxed uit.
Haha, ik denk dat het land dat met me deed, want zo voelde ik me niet!