Twee maanden na de Gastric Bypass – Hoe zijn de resultaten?

Inmiddels is de Gastric Bypass alweer ruim twee maanden geleden. Ik had een maand geleden niet durven te hopen dat ik me nu zoveel beter zou voelen dan toen. Iedereen in het ziekenhuis en mensen die ervaring hebben met zo’n operatie zei het al; het wordt beter, geef het tijd, het komt goed. Ik zat alleen zo in de pijntjes en nare gevoelens, dat ik het maar moeilijk kon geloven. Maar ze hadden gelijk. Gelukkig! Ik vertel je wat er afgelopen maand allemaal is gebeurd en hoe het met de kilo’s gaat. 

Wat is een dumping?

Na mijn vorige update vertelde ik al dat ik veel last had van het dumpingsyndroom. En dat ik op een later moment wel zou vertellen wat het inhoudt. Ik kreeg al wel heel veel vragen over wat het nou precies is. Daarom ga ik er deze keer wel op in. Het dumpingsyndroom is dat je klachten hebt na het eten, als je een Gastric Bypass hebt gehad. Veelal komt het door te snel teveel calorieën te eten of te drinken. De dunne darm kan dan de calorieën niet snel genoeg verwerken. Het kan komen door teveel suiker, te vet eten of omdat je te snel eet of drinkt. Klachten van het dumpingsyndroom kunnen variëren van vermoeidheid, veelvuldig gapen en een licht gevoel in het hoofd tot zweten, trillen, misselijkheid, een opgeblazen gevoel, diarree, hevig braken, hongergevoel en heel erg het gevoel hebben dat je niet lekker bent. De aanvallen duren meestal een half uur tot een uur. Je kunt een dumping zoveel mogelijk voorkomen door kleine porties verdeeld over de dag te eten.

Wat gebeurt er als ik een dumping heb?

Bij mij zijn dumpings vrijwel altijd hetzelfde. Het komt vanuit het niets opzetten. Ik word ineens heel erg misselijk en moet mijn mond dichthouden. Ik heb anders het gevoel te moeten spugen. De misselijkheid wordt na een paar minuten heel hevig en ik moet dan op mijn zij gaan liggen op de bank of op bed. En dan beginnen de krampen. Hele erge krampen in mijn darmen. Ik weet niet eens hoe ik het moet uitleggen, behalve dan dat ik het gevoel heb dat mijn lijf er alles aan doet om dat wat ik net gegeten heb er zo snel mogelijk weer uit te werken. Daarnaast heb ik het vaak heel erg koud, maar begin wel te zweten en ik word duizelig.

Dumping zonder verklaarbare reden

Het gekke aan mijn dumpingklachten is alleen, dat ik het niet perse heb van suiker of vet eten. Ik kan al van een stukje komkommer dumpen of van een vitaminepil. En het gebeurt regelmatig dat ik iets vets eet en dan helemaal geen klachten heb. De dumpings had ik op het ergste moment zo’n 4 keer per dag. Eten ging me daardoor steeds meer tegenstaan en ik vond het doodeng om met de kinderen alleen te zijn, want ik kan helemaal niks met of voor ze doen als ik een aanval krijg. Ook buiten de deur eten ervaarde ik als zeer spannend, waardoor ik heel veilig voor een pakje Optimel koos onderweg bijvoorbeeld. In het ziekenhuis werd me verteld dat ze er niets mee konden en ik er maar mee moest leren leven. Bij de obesitas kliniek hoorde ik gelukkig dat ze wel degelijk iets kunnen. Ik zou een doorverwijzing krijgen naar een internist, om te kunnen praten over medicatie die me van de klachten af kan helpen.

Ineens gaat het goed

Wat er gebeurde weet ik niet. Maar ik maak ineens een omslag mee. Vanaf het moment dat ik doorverwezen zou worden, gaat het goed. Ik dump af en toe nog na het avondeten. En als ik een tosti eet (die ik dus ook maar even niet eet nu). Bij het avondeten merk ik steeds meer dat het komt doordat we geen verse producten gebruikt hebben, of iets toch net te vet is. Maar het gaat wonderbaarlijk goed momenteel. Ik kan zelfs weer genieten van het eten. En ik merk dat de zwelling van mijn maag aan het verdwijnen is, want ik kan inmiddels ook weer “grote” hoeveelheden op. Waar ik 4 weken geleden nog maar een halve boterham op kon krijgen, lukt het me nu een hele boterham te eten. Dat is natuurlijk helemaal geen grote maaltijd, maar voor wat ik gewend ben de afgelopen twee maanden wel. Dat zorgt ook wel voor angst, want groeit mijn maag nu niet? Maar dat kan in principe niet. Niet als je je netjes aan de voorschriften houdt. Door niet te eten en drinken tegelijk en je aan de 6 eetmomenten per dag te houden.

Klik hier voor een kookboek voor na je gastric bypass of gastric sleeve.

De resultaten tot nu toe

De eerste maand viel ik heel snel af. Namelijk 15 kilo. Inmiddels staat de teller op – 16,7kg. Het gaat dus gelukkig een stuk langzamer nu. Het snelle afvallen was fijn, het was een soort vliegende start, maar ik merkte er ook ongemakken door. Mijn huid ging al heel snel heel erg hangen, ik had het ijskoud en ik kon het in mijn hoofd niet bijhouden dat ik zo veranderde als ik in de spiegel keek. Afgelopen maand ben ik dus nog net geen 2 kilo afgevallen. Mijn lichaam heeft even op de rem getrapt. In kilo’s dan. Want voor de rest verandert er wel heel veel. Ik pas zelfs de kleding van 3 jaar geleden niet meer en heb nieuwe kleding gekocht in de sale om weer even vooruit te kunnen. Vooral mijn broeken lubberen om me heen. En ik voel me een stuk lekkerder in een kledingmaat die me goed past. Ik hang qua kledingmaat nu precies tussen de reguliere maten en een plussize maat in. Maar ik kan toch wel zeggen dat ik steeds meer een Happy Size krijg. Ik kan weer kleding aan die ik leuk vind en niet omdat ik het pas. Wat een verschil en wat een overwinning. Nu al!

Klik hier voor een geschikte weegschaal die ook je vetpercentage en spiermassa meet.

Liever minder pijn dan minder kilo’s

Als er iets is wat ik me heb beseft de afgelopen weken, dan is het wel dat ik veel blijer wordt van een weegschaal die stilstaat dan dat ik elke keer die helse pijnen heb na het eten. In veel lotgenoten groepen hoor ik dat mensen het zo erg vinden dat ze stilstaan in gewicht. Bang zijn dat dit het was. En eerlijk? Soms gaan die gedachten ook wel door mijn hoofd. Wat nou als dit het is? Wat nou als ik niet meer ga afvallen dan dit? Dan ben ik mooi wel bijna 20 kg kwijt en voel ik me al zoveel beter dan de afgelopen jaren. En met de hulp vanuit de Nederlandse Obesitas Kliniek gaan de rest van de kilo’s er ook echt nog wel vanaf. Ik heb echt al zoveel overwonnen, kan me veel beter bewegen, ben 4 kledingmaten gekrompen en voel me bij alles wat ik doe veel beter.

Spijt?

Soms krijg ik wel eens de vraag of ik spijt heb van de operatie. Zeker wanneer men hoort dat ik regelmatig met een dumping op de bank lig te ‘schuimbekken’. Maar nee, ik heb echt nog geen seconde spijt gehad van de operatie. Hoe slecht ik me ook gevoeld heb de afgelopen tijd. Ik krijg er echt nog veel meer voor terug. Ik straal als Luuk me vertelt dat mijn buik kleiner wordt. Ik word heel langzaam steeds beter in het ontvangen van complimentjes, zelfs volslagen vreemde mensen complimenteren me, terwijl zij niet eens weten dat ik geopereerd ben. Blijkbaar is de opluchting aan me af te zien. Ik heb er spijt van dat ik het zo ver heb laten komen, dat wel. Maar zou met de kennis van nu, de operatie zo weer over hebben gedaan.