Door Thea – Ik koos er bewust voor: alleenstaand moederschap. Ik had een redelijk vlekkeloze zwangerschap, een goede bevalling met pittig einde, en een moeilijke start. Maar inmiddels is Isabel 4 maanden oud, ben ik weer aan het werk en hebben we al een beetje ons ritme gevonden. En nu krijg ik steeds vaker de vraag hoe het echt gaat, ofwel: Vind ik het alleenstaand moederschap zwaar?
En ik had niet verwacht dat ik er zo over zou denken, maar het antwoord is: nee. Ik had namelijk verwacht dat ik het heel zwaar zou vinden. Maar eigenlijk is dat maar heel soms zo. In het begin vond ik het zwaar, de nachten waren een hel. Maar zodra we erachter kwamen dat het door verborgen reflux en melktekort kwam was dat al snel over.
En zo was het laatst dat eerst Isabel ziek werd, en ik een dag later ook. Tot 15u kwam alles wat erin ging bij mij ook er weer uit. Toen vond ik het ook wel even pittig. Maar ik liet gewoon de boel de boel. Leefde op en om de bank. De dagen erna ruimden ik alles op. De zorg voor Isabel en mezelf ging voor. Als zzp’er kostte het me wel wat uren, maar die heb ik ook in kunnen halen.
Ik denk niet dat ik het heel veel zwaarder heb als anderen. Ja ook mijn nachten zijn weleens beroerd. En ja soms heeft ze een huiluurtje, of wil ze bij mij zijn kan ik niet rustig even eten bijvoorbeeld. Maar daar tobben andere moeders ook mee, en dan is de partner ook niet altijd in de buurt. Of je kleintje wil dan alleen maar mama.
Enige waar ik echt aan moet denken is dat ik ook aan mezelf denk. Voor mezelf zorg. Je cijfert jezelf heel snel weg. Dat had ik niet verwacht. Dacht toch makkelijker slaap in te halen bijvoorbeeld. Maar Isabel had laatst ook een paar weken dat ze niet meer dan 20 minuten per slaapje deed. Het lukte mij dus niet mee te slapen.
Nou moet ik ook zeggen dat ik Isabel geen moeilijke baby vind. Ze slaapt als het moet overal. En geeft duidelijk aan wat ze wil of nodig heeft. En ze is zo lief, vrolijk en gezellig. Kan zo enorm van haar genieten. Zo is ze een grote pretletter, zelfs toen ze ziek was kon ze blijven lachen. In bad heeft ze de grootste lol, en het is al een echt knuffelkontje. Ook bij de gastouder doet ze het super. En bij mij op mijn werk ook. (Ze gaat op maandag met mij mee naar mijn gezin waar ik als gastouder werk.)
Dus of ik het zwaar vind? Nee! Er zijn pittige momenten maar die heeft denk ik elke (nieuwe) ouder, zelfs ook bij een tweede of derde. Maar die pittige momenten zijn zo snel vergeten als ik zo’n heerlijke glimlach krijg of haar pretgeluidjes hoor.
Vind jij moederschap zwaar?
Mocht je nog dingen willen weten, of suggesties voor een blog hebben, dan hoor ik het graag!
Er zijn momenten dat ik het moederschap zeker zwaar vind, zeker naarmate ons zoontje bijna 2 is. Dan ben ik wel blij dat ik.hem af en toe aan mijn man kan geven 😉 Petje af hoor dat je alles alleen doet!
dank je!
Gelukkig maar. Het leek mij ook heel zwaar voor jou. Fijn om te lezen dus dat het goed gaat. En je hebt gelijk: de partner is er ook niet altijd bij. Alsnog veel respect voor je!
Ik vind het echt super knap. Ik vind het soms best pittig. Voornamelijk de gebroken nachten en combinatie met werk.
oh ik zal niet ontkennen dat ik wel eens zit te knikkebollen achter de laptop :’)
Vooral de laatste weken als ze ziek was.
Bedankt voor deze blog!! Fijn om te lezen dat het goed gaat!!
En toch heb ik altijd veel respect voor alleenstaande ouders. Met partner loop je soms weliswaar tegen dezelfde dingen aan, maar het lijkt me best pittig niks te kunnen delen en niet te kunnen overleggen. Zelf vind ik het moederschap soms wel zwaar maar over het algemeen valt het me mee. Ook wij hebben mazzel met een relatief makkelijk kind!
Ik deel het met anderen, ik bel mijn moeder of een vriendin ofzo…
Er is altijd wel iemand die wil luisteren of meedenken. 🙂
Ja het is wel super dat je dan een sociaal netwerk hebt waar je je ei af en toe kwijt kan!