Tijdens de zwangerschap van Luuk wist ik het 100% zeker. Ik moest en zou borstvoeding aan hem geven. Kunstvoeding zou er niet in komen en daar had ik heel erg veel voor over. Dat mijn zwangerschap voor mijn gevoel faalde versterkte dat gevoel alleen maar. Dat ik niet kon genieten van het zwanger zijn was al vervelend genoeg, die borstvoeding moest en zou slagen. Ware het niet dat ik na 3 weken voor mezelf moest besluiten ermee te stoppen en over te stappen op kunstvoeding. Maar nu krijg ik weer vaak de vraag of ik toch weer wil gaan proberen borstvoeding te geven. Mijn antwoord? Ik weet het niet. En ik leg je uit waarom ik twijfel over borstvoeding.
Inhoudsopgave
Borstvoeding en zwangerschapsdiabetes
Borstvoeding geven gaat duidelijk niet vanzelf. Maar dat wist ik niet van te voren. Ik had geen cursussen of andere dingen gedaan. Wel had ik al tijdens de zwangerschap contact met een lactatiekundige omdat ik zwangerschapsdiabetes bleek te hebben en met man en macht wilde voorkomen dat Luuk kunstvoeding zou krijgen vlak na de bevalling om zijn suikers op te krikken. Daarom besloot ik prenataal te gaan kolven. Door middel van borstmassage met de blote hand proberen melk eruit te krijgen en dit op te vangen. Dit kon ik dan bij de bevalling meenemen naar het ziekenhuis en dit zou dan de eerste bijvoeding zijn. Wel mocht ik pas met 37 weken starten met het prenataal kolven. Maar omdat op dat moment de zwangerschapsvergiftiging toesloeg, was er geen tijd meer voor.
Direct na de bevalling
Na de bevalling werd Luuk direct op mijn borst gelegd. Hier heeft hij ruim een uur gelegen voor er werd besloten zijn suikerwaardes te prikken. Deze waren te laag, waardoor er direct bijvoeding nodig was. Omdat ik geen melk had kunnen kolven werd dit kunstvoeding. Niet mijn wens, maar het was dat, of een opname op de neonatologie en aan een infuus wist ik. Dus ik hield mijn mond. De 48 uur na de bevalling is er in het ziekenhuis alles aan gedaan om de borstvoeding op gang te helpen. Met succes! Al voor ik naar huis ging kolfde ik tientallen cc’s per kolfbeurt en 24 uur na de bevalling was er voor Luuk al geen bijvoeding meer nodig. Ik had genoeg melk! Het aanhappen was wel nog wat lastig voor Luuk, maar hier werd geduldig bij geholpen. Met tepelhoedjes en uiteindelijk met een draadje langs mijn tepel, ging het goed.
Wat ging er dan toch mis?
Eenmaal thuis was het aan de kraamhulp om me te helpen de borstvoeding verder op gang te krijgen en te helpen met het aanleggen van Luuk. Dit ging voor geen meter. Toen hij ook nog iets begon af te vallen moest er gelijk een kolf gehuurd worden van de kraamhulp en vanaf dat moment werden vrijwel alle voedingen via een fles gegeven. Dat was eigenlijk helemaal niet wat ik wilde, maar volgens de kraamhulp was het nodig. Toen Luuk aan het einde van de week ook nog tenminste 70cc per voeding moest opdrinken van de kraamhulp werd ik helemaal onzeker. Is dat niet veel te veel? Hij valt toch niet meer af? Wat moeten we nu? Maar ja, ik vertrouwde op haar kennis en besloot op die manier door te gaan. Soms probeerden we Luuk nog aan te leggen, maar drinken uit een fles vond hij veel makkelijker.
Kolven en flesjes
Soms probeerde ik Luuk nog wel aan te leggen, hem met behulp van het tepelhoedje toch te laten drinken. Dit ging best regelmatig goed. Maar toen de kraamhulp (en haar weegschaal) wegging en ik totaal geen zicht meer had op wat Luuk binnen kreeg, durfde ik er niet op te vertrouwen dat het voldoende was. Ik was ontzettend onzeker gemaakt. En achteraf bleek dat voor niets te zijn, want Luuk groeide perfect. Toch bleef de strijd tussen het drinken uit de borst en het drinken uit flesjes. Na 3 weken kon ik het kolven en alle strijd om Luuk te laten aanhappen echt niet meer aan. Ontzettend jammer, want ik denk dat we met de juiste begeleiding een heel mooi borstvoedings avontuur hadden kunnen hebben.
Voor de tweede keer borstvoeding geven?
Al gauw tijdens deze zwangerschap werd er door verschillende mensen gevraagd of ik het weer wil gaan proberen deze keer. Ga ik weer borstvoeding geven of kies ik al gelijk voor kunstvoeding? En eerlijk, ik ben bijna 36 weken zwanger op het moment van schrijven en ik weet het nog steeds niet. Ik heb geen zin in prenataal kolven en gedoe van te voren. En omdat ik opnieuw zwangerschapsdiabetes heb, weet ik dat de eerste voeding kunstvoeding zal zijn om zo snel mogelijk de bloedsuikers van Klaas op te krikken om te zien of hij een glucose infuus nodig heeft. En hoe het daarna gaat? Geen idee. Ik zie het wel.
Luuk is groot geworden met kunstvoeding en is tot hij een maand of 16 was nooit ziek geweest. Ik genoot veel meer van het geven van de fles dan van het geven van de borst en daarbij was het heel erg fijn dat ik de voedingen ook wel eens uit handen kon geven. Zo kon ik na een paar weken al eens een avondje naar de bioscoop bijvoorbeeld. En toch knaagt het ergens. Hoe gaaf zou het zijn als het nu wel gewoon lukt? Zonder druk en zonder gedoe? Misschien tref ik nu wel een kraamhulp die me wél heel goed begeleidt. Of ik vraag in het ziekenhuis of de lactatiekundige even langs kan komen om tips te geven. Ik sluit in elk geval niets uit.
Ja ik twijfel. Maar het is niet zo dat ik perse veel meer voordelen zie in het een of het ander. Voor mij zijn beide mogelijkheden, de mogelijkheid om de kleine man straks te voeden. Er is geen verkeerde keuze te maken. Maar toch heb ik soms het gevoel me er nu alweer over te moeten verantwoorden. En dat slaat natuurlijk nergens op.
Heb jij getwijfeld over het geven van borstvoeding?
Ik heb 3 maanden borstvoeding gegeven met heel veel tegenzin. Ik vond het vreselijk en het deed ontzettend veel pijn. Ik heb ook echt getwijfeld of ik de volgende weer borstvoeding wil gaan geven. Ik ga het toch maar proberen aangezien het echt het beste is… Maar ik kijk er niet naar uit.
Bij de eerste ben je hartstikke onzeker en doe je gewoon wat de kraamhulp zegt, zo gaat dat. Wat je ook besluit volgende keer, nu weet je waarschijnlijk dat je ook andere hulplijnen en -middelen in kunt schakelen. Lactatiekundige, of zo’n spuitje om te voeden in plaats van een flesje. En als je dat niet ziet zitten doe je lekker wat wel goed voelt.
Wat naar dat de kraamhulp meteen besloot om alle voedingen via de fles te geven. Onze dochter is met 37 weken geboren en woog 2670 gram. In de eerste dagen viel ze 10% af. Ik was al druk aan het kolven, omdat ze sowieso bijvoeding nodig had en dat bleef ik doen, maar ook het aanleggen was heel belangrijk. Ik deed ook wat mij opgedragen werd als het ware, maar ik trof het met een kraamhulp en verloskundigen die langskwamen voor de controles, die precies weten hoe het zit met borstvoeding. Ik zeg overigens niet dat jouw kraamhulp het niet goed deed hoor, want wellicht was dat wel echt de enige optie. Ik denk dat je nu bij een tweede meer doorvraagt of andere opties bespreekt dan bij de eerste. En wellicht ook eerder een lactatiekundige inschakelt. Succes bij je keuze, doen wat goed voelt!
Bij de eerste ben ik er achtergekomen dat bv niet mijn ding is. Bij nummer twee dan ook niet meer aan begonnen. Jeetje wat een verschil! Geen pijn, geen ontstekingen, geen lekkende boel en ik was veel sneller weer de oude. Het was voor mij echt een hele goede keuze.
Ik twijfelde de nu bij m’n eerste al heel erg. Ben blij dat ik het geprobeerd heb, maar of ik het bij een eventuele tweede weer zou doen. Ik denk het niet, maar zeg nooit nooit. Ik vond het vreselijk. Vinden sommige mensen misschien egoïstisch maar ik heb het geprobeerd en echt m’n best gedaan.
Verantwoorden hoef je niet. Het is jouw keuze en die is goed. Hebben ze maar te accepteren.
Doen wat je gevoel je ingeeft, mevrouw! Of het nu borstvoeding of kunstvoeding is, maakt allemaal niet uit zolang jij je er goed bij voelt. Ik was ook van de borstvoedingsmaffia voordat ik ooit een kind had gekregen en daar ben ik toch maar mooi van terug gekomen toen mijn zoon 5 weken te vroeg werd geboren en nog niet zelfstandig kon drinken.
Ik niet eigenlijk, want ik vond borstvoeding het beste. En het bleek ook nog eens het makkelijkst, ondanks borstontstekingen en kloven.
Als ik jou was zou ik gewoon na de bevalling kijken wat je wilt doen. Je kunt je baby altijd aanleggen, en kijken wat er gebeurt.
Ik zag op instagram dat je kindje inmiddels geboren is, helaas weer geen fijne bevalling. Ben je inmiddels borstvoeding gaan geven of toch maar kunstvoeding? Ik geef nu ruim 5 weken borstvoeding en inderdaad, het is echt een heel gedoe om dat goed te doen.
Bij Emma heb ik borstvoeding niet lang volgehouden. Ik had een slechte begeleiding en had bijvoorbeeld nog nooit gehoord van LLL. Nu bij Tristan was ik al lid van verschillende mama facebookgroepjes, had ik nummers van LLL dames in mijn telefoon en heb ik gewoon mijn zin gedaan. En nu 17maanden later geef ik nog steeds borstvoeding. Ik vind het erg spijtig dat er zoveel dubbele adviezen bestaan over borstvoeding.
Ik heb 3 dagen borstvoeding gegeven & het lukte voor geen meter. Omgeschakeld naar kunstvoeding en ik was een heel ander mens & Lenne kwam tenminste aan met de kunstvoeding. Ik ben blij dat ik zo snel overgeschakeld ben & zou het nooit opnieuw proberen. Het is geen evidente keuze, maar iets waar je volledig zelf moet voor kiezen en waar je moet achter staan. Succes met de beslissing!