Al vanaf dat Luuk een aantal maanden oud was, kregen we regelmatig de vraag of we al toe waren aan een tweede kindje. Een vraag waar ik me regelmatig behoorlijk aan kan storen. De meeste mensen die het vragen weten namelijk hoe pittig het was om de vorige zwangerschap door te komen. Maar ja, nu is Luuk 18 maanden oud, zullen we nu dan toch toe zijn aan een tweede kindje?
Medische malle molen
Vanwege de hart- en vaatkwalen die bij mij in de familie zitten zouden ze in het ziekenhuis het liefste zien dat ik mezelf even helemaal laat checken voor we besluiten voor een tweede kindje te gaan. Met mijn hoge bloeddruk tijdens de laatste weken van de zwangerschap werd het behoorlijk zwaar en de klachten logen er niet om. Mijn lichaam sputterde tegen. En als je dan erfelijk belast zou kunnen zijn met alle hart en vaat kwalen die mijn ouders hebben, weten ze natuurlijk liever voordat je zwanger bent of je er zelf ook last van hebt.
Maar eerlijk is eerlijk. Zo’n medische check haalt wel heel veel van de romantiek weg. Aan de andere kant gaf het tijdens de zwangerschap veel onnodige stress om ondertussen nog van top tot teen onderzocht te worden. Ik twijfel er nog over of het is wat ik wil, om het te weten mocht er iets niet goed zijn. Aan de andere kant, hoeveel mensen raken er niet zwanger zonder er bewust mee bezig te zijn? Waarom zou dat ons niet kunnen overkomen?
Eigen bedrijf en carrière
Ik ben niet zo’n carrièretijger. Eigenlijk rommel ik stiekem al een aantal jaar maar wat aan. Van werken voor een werkgever tot zelfstandig ondernemer. Maar nu ik mijn eigen gastouderopvang heb en steeds beter gevonden word in de omgeving vind ik het een te grote gok om over een aantal maanden al met zwangerschapsverlof te moeten gaan.
Daarbij is Joost ook net bezig met een nieuwe functie en hangt een beetje tussen twee studies in. Dus echt het ideale moment op werkgebied is het nog niet.
Ons gevoel
Nog zo’n kleine Luuk erbij zien we allebei helemaal zitten. Joost iets minder snel dan ik, maar goed, daar zal ik wel een vrouw voor zijn. Die zijn er over het algemeen eerder aan toe dan de man. Maar toch is mijn wens voor een tweede kindje nog niet zo groot als dat het was toen we voor het eerst besloten voor een kindje te gaan.
Misschien omdat we momenteel te druk zijn om er echt bij stil te staan. Of misschien omdat we voor nu heel erg tevreden zijn over hoe het nu is met zijn drietjes en mijn gastkinderen. Of omdat we er nu nog niet aan toe zijn door verschillende redenen. Het financiële plaatje speelt mee, maar buiten dat is het vooral mijn angst die meespeelt.
Mijn angst
Hoewel de artsen duidelijk zijn geweest en hebben gezegd dat het bij een volgende zwangerschap niet zo mis hoeft te gaan als bij de vorige keer ben ik toch erg bang. Ik voelde me zo ongelooflijk onbegrepen door een groot deel van mijn omgeving, maar ook door de artsen. Dat gevoel beangstigt me als ik dat in de toekomst weer zou moeten voelen. Hoewel ik van veel mensen (en artsen) hoorde dat ze achteraf pas door hadden hoe zwaar het was, ben ik bang dat het bij een volgende net zo zou gaan.
Wie zegt dat ik niet weer zo vreselijk misselijk wordt de eerste 5 maanden van de zwangerschap. Om daarna volledig in te storten vanwege de torenhoge bloeddruk. Koest gehouden te moeten worden met bloeddrukverlagende medicatie en verplichte bedrust voorgeschreven te krijgen. Ik zou niet weten hoe ik dat deze keer zou moeten doen. Niet alleen mijn werk gaat door, maar ook Luuk is er continue. Hoe ga ik hem uitleggen dat mama even ziek is omdat ze op een broertje of zusje voor hem zit te broeden?
Voorlopig ziet het er naar uit dat we er nog niet aan toe zijn. Maar zeg nooit nooit. Het kan zomaar veranderen natuurlijk. Die rammelende eierstokken zijn er best wel hoor. We zien voorlopig alleen nog teveel (onnodige) beren op de weg. We zien het allemaal wel.
Dat is trouwens niet de reactie die iemand wil horen als we de vraag krijgen wanneer we aan een tweede gaan beginnen. Maar dat is niet anders. Op de een of andere manier hoort het om twee kinderen zo snel mogelijk op elkaar te krijgen. Maar men vergeet daarbij wel eens dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Wanneer was jij toe aan een tweede?
Ik was na 3 jaar toe aan een tweede, uiteindelijk kwam ze toen Aron ruim 4 was. Prkma leeftijdsverschil
Ja dat is ook zeker een prima leeftijdsverschil. Het lijkt me leuk als je eerste kindje het allemaal heel bewust kan meemaken.
Volg je gevoel en laat je niet leiden door angst!
Snap je wel heel goed.
Het komt wanneer het komt. En als het komt is dat nieuwe buurkindje heel erg welkom.
En je weet dan ook dat er een buuf heel dichtbij woont om te helpen 😉
Haha tenzij je zelf zwanger bent natuurlijk. Zie ons al waggelen over de gallerij samen 😛
Ons 1e kindje werd met ruim 30 weken geboren. We wilden daarom ‘even’ wachten met een 2e kindje. Dat onze oudste iig al wat dingen zelfstandig kon. Toen onze dochter 2 jaar en 11 maanden was kreeg ze een broertje.
Zelf ben ik blij met 3 jaar leeftijdsverschil ertussen. Onze dochter heeft zo bewust mee gemaakt dat mama een baby in de buik had en zij kon al veel zelf toen ik druk was met de baby.
Ik vind het altijd knap wanneer er bv maar 2 jaar leeftijdsverschil is en je met 2 mini’s alles moet doen.
Ja het is ook leuk als een kindje het bewust kan meemaken. En toch is twee van die kleintjes ook wel weer leuk. Al zal het zeker wel eens pittig zijn. Ik denk dat kleine of grote leeftijdverschillen allebei voor en nadelen heeft.
Ik krijg het nu steeds. Keano is 4 jaar en op de basisschool heb ik al flink wat verbaasde blikken gehad toen ze aan Keano vroeg waar zijn broertje of zusje was…Keano antwoord dan heel rustig “Die heb ik niet”…de verbaasde blikken die dan richting mij gaan is af en toe echt dodelijk! Maar dat ik niet bij de biologische vader ben en net samen ben met mijn huidige vriend zien zij niet…Misschien had ik dan ook niet een vriend uit moeten kiezen die enorm op mijn kind lijkt…
Wat onbeschoft eigenlijk om dat zo aan Keano te vragen. Ook al zou je wel nog samen zijn met de biologische vader. Een zwangerschap is niet vanzelfsprekend. Misschien ben je al jaren aan het proberen en lukt het niet. Mensen denken er gewoon niet over na. Jammer eigenlijk.
Jullie hebben zo te zien prima afwegingen gemaakt en wat nog niet goed voelt moet je niet doen. Je bent nog jong en er is geen haast. Je hebt zo’n heftige zwangerschap met Luuk gehad. Die angst bij de tweede snap ik goed. Het komt wanneer het komt <3!
En zo is het maar net! <3
Deze opmerking heb ik ook al zo vaak gekregen! Milan is vandaag 5 geworden en ook wij krijgen regelmatig te horen of het dan niet zielig is voor hem dat hij alleen is en waarom hij dan geen broertje of zusje heeft. Het antwoord is simpel: het hoeft voor ons niet zo nodig. Het is niet dat we het niet willen, maar we hebben al 7 jaar dubbele woonlasten en financieel gezien is het niet zo handig. Nu kunnen we nog voor Milan sparen en met een tweede kan dat al niet meer. Verder vinden we het met zijn drietjes ook erg gezellig en zijn we al compleet. En stiekem wordt het nu ook steeds makkelijker 😉
Jeetje al 7 jaar dubbele woonlasten..! En het zal ook zeker allemaal steeds makkelijker worden, dat geloof ik graag haha. En prima toch, als jullie met zijn drietjes gelukkig zijn, dan hoeft er toch helemaal geen tweede bij?
Mijn dochter is nu 6 maanden en zelfs ik heb de vraag al meerdere keren gekregen. Ik ben geen broedmachine! Bovendien, wie zegt dat wij een tweede willen? Of misschien lukt het wel niet.. Al die vragen.. Denk even na denk ik soms wel eens!
Ik kreeg de vraag ook al voor het eerst rond vier maanden ongeveer. Toen was ik helemaal flabbergasted. Ik was nog helemaal niet over de eerste zwangerschap en bevalling heen. En inderdaad, denk even na. Of hou je nieuwsgierigheid lekker voor je..
Begrijpelijk verhaal, ik heb dan geen zware zwangerschap gehad, maar de eerste maanden hebben voor veel angst en stress gezorgd. Vind het ook best irritant als ik de vraag krijg, alsof je gezin niet compleet is met 1 kindje ? Heel fijn trouwens dat de gastouderopvang zo goed loopt!
Jeetje Joyce, wat heftig zal dat voor je geweest zijn. Zo kan je inderdaad niet goed genieten van je zwangerschap. En begrijpelijk dat je dan bang bent voor een eventuele volgende zwangerschap. Hier wordt die vraagt noot gesteld, er wordt eerder gezegd ‘nou 2 in een keer dan ben je gelijk klaar’ vind ik ook zoiets irritants, want wij willen (nu nog niet) ooit wel nog voor een derde gaan. Het blijft altijd een beetje lastig vind ik hoeveel de buitenwereld zich ermee bemoeit..
Ik was er nog niet aan toe, bleek na acht maanden onverwachts zwanger van de tweede. Heeft ook echt een paar maanden geduurd voordat ik dat had geaccepteerd. We wilden graag een tweede dat was zeker, maar zo snel al…. Dat zeker niet. Helaas laten kinderen zich niet plannen.
Ik snap je angst heel goed lieverd. Het komt wanneer het komt en wanneer het goed is. Laat je niet gek maken!
<3 Ik laat me gelukkig niet zo snel gek maken. En anders heb ik jou en de rest van de mammie's nog om mijn hart te luchten ;)
Heel herkenbaar de opmerking wanneer de volgende gaat komen. Hier werd deze vraag na een half jaar ook al gesteld. Komende maand wordt ons meisje al weer 1. Blijkbaar vinden mensen het normaal dat een gezin uit meerdere kindjes bestaat. Wij hebben er heel bewust voor gekozen dat er geen broertje of zusje voor onze dochter komt. Dit is een medische afweging geweest. Na een hele zware zwangerschap en bevalling is het voor ons niet meer verantwoordt. Maar de onbeschofte reacties die je krijgt als je meld dat er nooit een broertje of zusje gaat komen voor onze dochter zijn juist extra pijnlijk. Inmiddels zijn we gewent aan ons het feit dat ons gezinnetje compleet is
Wij zeiden al heel snel tegen iedereen dat we compleet waren, dus we hebben de vraag nooit gehad. Heb ook nog nooit negatieve reacties gehad op het feit dat ze alleen blijft. Ze is ook altijd vrolijk en gelukkig, dus waarom zouden mensen dat zeggen?
Je hebt helemaal gelijk hoor meis! Lekker rustig aan! Ik heb er 2 dicht op mekaar maar kan je vertellen heel erg pittig bij ons was de 2 e niet gepland ik was 10 maanden na ons 1 ste kindje alweer zwanger t was zeer welkom maar als t aan mij had geleden hadden we nog ff gewacht! Ik had onrustige cellen in mijn baarmoeder waardoor de pil niet werkte! Dus ergens hadden we pech en ergens was het ook weer leuk heel dubbel maar t zijn nu 2 vriendjes is wel leuk om te zien! Maar voor ons is het compleet ik krijg vaak de opmerking van zo is de derde al onderweg en denk dan alleen maar ga er eerst zelf eens 1 op de wereld zetten voor dat je er zo makkelijk over praat! Zwanger zijn is echt niet niks! Dus meis geniet lekker van Luuk en je ziet wel of je er nog 1 mag en kan krijgen! 😉
Groetjes xxx wendy
Leia was nog geen half jaar en ik kreeg de vraag al. Nu weet jij van mijn bevalling, maar veel anderen ook en toch werd de vraag gesteld. Som kon ik dat heel erg slecht ‘handelen’.. Nu hoop ik stiekem ergens dat de artsen het fout hebben over mijn gezondheid en het krijgen van een tweede. We wille het namelijk wel erg graag.
Ik vind dat je goede afwegingen hebt gemaakt. Je zwangerschap was totaal geen pretje, maar laat je niet gek maken door angst of zeurende mensen. Gaat om jullie gevoel en gezin!
Nooit de vraag gehad gelukkig. En lekker doen wat goed voelt voor jullie. Vind het persoonlijk altijd apart om te vragen. Wanneer iemand zwanger is van de eerste of tweede of volgend kindje hoor je het vanzelf en das is vroeg genoeg. Lekker ge keten van jullie prachtige mannetje!
Mooi verwoord… Zelf ben ik ook van mening dat het me erg mooi lijkt dat ons meisje alles goed kam meemaken en begrijpen. Helpen met flesjes, voorlezen lijkt me heerlijk ! Dus lekker je gevoel volgen ! Xx
Veel mensen vinden het logisch dat je voor een tweede gaat en vaak wordt er niet nagedacht dat het niet altijd zo vanzelfsprekend is om zwanger te worden.
Pff die vraag hebben wij ook al zeer vroeg na de geboorte gehad. Toen ik op een gegeven moment zei dat ik geen tweede wilde, omdat zwanger zijn voor mij erg eng is en niet fijn (vanwege de emetofobie) kreeg ik hele felle reacties! Dat ik egoïstisch ben en dat ik dat m’n kind niet aan kan doen om alleen te blijven, want broertjes en zusjes hebben ze nodig! We willen wel een tweede, maar nu nog niet. En als de tweede er niet komt, dan is het ook goed. En wie zijn zij om zich daarmee te bemoeien? Eerst wil ik zelf van mijn fobie afkomen, en wil ik dat die kleine wat ouder is. Hij is nog zo klein en verdiend alle aandacht, vind ik. Als hij daalijk 4 is en naar school gaat zijn ze iets meer onafhankelijker en vind ik ook een mooi moment voor een eventuele tweede. Maar het lijkt wel normaal om je tweede snel achter de eerste te laten volgen, want ieder die ik in mijn omgeving ken die een kind van net 1 heeft is al weer zwanger of heeft de tweede al.