Tijdens mijn vorige zwangerschap kreeg ik met 32 weken totaal onverwachts te horen dat ik zwangerschapsdiabetes bleek te hebben, terwijl 6 weken eerder de uitslag nog goed was. Het was een flinke domper bovenop alle andere zwangerschapsproblemen. Ik heb altijd al begrepen dat de kans op herhaling van zwangerschapsdiabetes tijdens de zwangerschap daarna erg groot is. Daarom was het noodzakelijk deze zwangerschap al met 16 weken de Glucose Tolerantie Test (GTT ofwel suikertest) te doen om te zien of de zwangerschapsdiabetes zich al uitte. De uitslag was niet heel verrassend.
Tijdens de ziekenhuisopname een aantal weken geleden kwam uit de bloeduitslagen al dat ik vrij hoge suikerwaardes had. Terwijl ik nauwelijks eten binnen hield, laat staan de slechte koolhydraten waar je bloedsuikers van omhoog schieten. Ik hield dus al rekening met een slechte uitslag tijdens de GTT. En jawel, het gezicht van de verloskundige die het me ging vertellen sprak boekdelen. Samen met een potje om urine op te vangen werd ik naar het laboratorium gestuurd om vervolgens een afspraak te maken met de gynaecoloog en de diabetesverpleegkundige. Want met zwangerschapsdiabetes word je een medisch geval en zijn de controles niet meer bij de verloskundige.
Wat is zwangerschapsdiabetes?
Tijdens je zwangerschap, maakt je lichaam andere hormonen aan. Deze hormonen zorgen ervoor dat je lichaam tijdelijk minder goed reageert op insuline. Insuline is het hormoon dat de bloedsuiker regelt. Tijdens een normale zwangerschap maakt je lichaam extra insuline aan om de bloedsuiker goed te houden. Maar bij zwangerschapsdiabetes gebeurt dat niet of niet genoeg. Daardoor blijft er teveel suiker in je bloed zitten. Het risico van zwangerschapsdiabetes is dat je baby erg groot is bij de geboorte, waardoor de bevalling moeilijker of zelfs gevaarlijker is. Je baby kan er zelf ook blessures door oplopen. En zowel moeder als kind hebben later meer risico op diabetes type 2.
Ervaringen zwangerschapsdiabetes
Ik heb er heel veel aan gedaan om de zwangerschapsdiabetes deze keer te voorkomen. Omdat ik er bij de vorige zwangerschap genoeg aan had om mijn eetpatroon aan te passen, was ik ervan overtuigd dat dit nu weer het geval zou zijn. Toch blijkt dit niet zo te zijn. Want ook mijn nuchtere waardes zijn aan de hoge kant en daar heb ik zelf met eten geen invloed op.
En hoewel ik rekening hield met een slechte uitslag, want ik was zelf al begonnen met het prikken van dagcurves en had al een week of 2 door dat ik niet zoveel invloed (meer) had op de suikerwaardes in mijn bloed, viel de uitslag tegen. Ik had op de een of andere manier verdrongen hoe streng de controle tijdens de zwangerschap wordt wanneer je zwangerschapsdiabetes blijkt te hebben. En ik schrok van de hoeveelheid afspraken die ik weer meenam naar huis voor de komende drie weken.
Natuurlijk is het fijn dat de controle goed is, dat ze de gezondheid van baby 2.0 en natuurlijk mijn eigen gezondheid scherper in de gaten houden, maar mijn angst voor het zwanger worden is waarheid geworden. Ik zal vaker in het ziekenhuis zijn dan me lief is en dat doet veel met me. Zeker nu ik sowieso al kamp met een prenatale depressie.
Maar ik wil er niet over klagen. Zeker niet zolang ik het zonder insuline af kan. Want dat lijkt me echt vreselijk, al schijnt het prikken van insuline ook heel snel te wennen. Mijn dagen bestaan nu uit 5 keer per dag bloedprikken in mijn vinger, 6 maaltijden eten waarbij ik koolhydraten over de dag verspreid en bijhouden wat ik eet, zodat ik kan zien waarvan ik hoge waardes krijg.
Het is intensief om zo met eten bezig te zijn en ik moet er nog erg aan wennen dat ik 1,5-2 uur na elke (hoofd)maaltijd bloed moet prikken. Hopelijk went het deze keer snel en zal het sneller in mijn systeem passen allemaal. Het schijnt wel zo te zijn, dat hoe langer de zwangerschap nog duurt, de kans op insuline prikken steeds groter wordt. Maar goed, dat is van latere zorg. Momenteel kijk ik niet veel verder dan een dag vooruit. Iedere dag die we achter de rug hebben is er weer een dichter bij de bevalling. En dat is het moment waar ik toch wel echt naar uit kijk.
Want hoewel ik weet dat we in onze handjes mogen knijpen dat we weer een kindje verwachten, vind ik de manier waarop dit gebeurt gewoon echt niet leuk. Het maakt me angstig voor het verdere verloop van de zwangerschap en dat is iets waarvan ik had gehoopt dat het ons deze keer bespaard zou blijven.
Maar helaas…
Heb nooit zo geweten wat de invloed van zwangerschapssuiker is. Je hebt er echt een hele dagtaak aan om alles binnen te perken te houden. Vind het zo rot voor je dat je nu niet onbezorgd kan zijn.
Sterkte! En hoop gewoon dat het hierbij blijft.
Beste Joyce,
Ik hoop dat je gauw een weg kunt vinden waardoor het makkelijker zal gaan. Er zijn hier en daar goede tips, maar jij bepaalt wat je het beste en prettig vindt. Want, daar gaat het ook om! Heel veel sterkte en lieve groetjes!!!
Wat ontzettend naar, zowel de zwangerschapsdiabetes als de prenatale depressie. Ik kan me goed voorstellen dat het heel erg dubbel is, de dankbaarheid voor een tweede kindje en de manier waarop de zwangerschap verloopt. Veel sterkte en succes en hopelijk brengt elke dag toch zo z’n genietmomentjes die je verdient!
Bléh lijkt me ontzettend zwaar en is toch serieuse domper op de zwangerschap. Ik hoop dat het insuline spuiten jou toch zolang mogelijk mag bespaard blijven.
De combinatie is erg rot!!
Zwangerschapsdiabetes is best zwaar en lastig! Het is te hopen dat het hier bij blijft, maar geloof me… met insuline is het ook goed te doen. Leuk is anders, heel anders.. maar ik heb ervaring met twee keer zwangerschapsdiabetes met insuline gebruik.
Het lastigste is wat je nu moet doen, het voor je gevoel ‘eindeloos’ controleren van je waardes en rekening houden met het eten… of terwijl, er de hele dag mee bezig zijn.
Veel sterkte en succes!