Maik is 14,5 week oud en dat betekent dat mijn zwangerschapsverlof erop zit. Vanaf vandaag ga ik weer als gastouder aan de slag. Ook al werk ik thuis, ik vind dit toch wel echt een dingetje. Het newborn baby zijn is er helemaal af bij Maik en het “echte” leven gaat vanaf nu weer beginnen. Ik kan niet meer continue mijn aandacht geven aan Luuk en Maik, maar ze zullen de aandacht weer moeten delen met een ander kindje. Stiekem heb ik het er best wel moeilijk mee. 

Eind augustus ging ik vervroegd met zwangerschapsverlof vanwege de complicaties tijdens de zwangerschap. Ik was een aantal maanden daarvoor al afgebouwd in uren en het aantal kinderen dat ik opving, maar eind augustus moest ik echt stoppen met werken vanuit het ziekenhuis. De koek was op en ik moest voor mijn eigen gezondheid en die van Maik kiezen. Een moeilijke beslissing, maar wel een die me heel erg goed beviel. Gelukkig was ik wat eerder gestopt, want op deze manier kon ik me nog even bezighouden met het doen van de babywas en verder probeerde ik zoveel mogelijk te ontspannen. Dat lukte maar moeilijk tussen de vele (extra) ziekenhuisbezoeken door.

Met 35 weken en 5 dagen zwangerschap ging het helemaal mis, de zwangerschapsvergiftiging zette door en ik werd in de thuismonitoring gezet. Dat betekent dat je bent opgenomen, maar met behulp van een CTG apparaat en een bloeddrukmeter en zeer korte lijntjes met artsen in het ziekenhuis, mag je toch thuis blijven. Dit was maar van korte duur, want al snel bleken de artsen het niet aan te durven me thuis te houden. Nou ja, dat verhaal heb je eerder al kunnen lezen, mijn bevalling werd op gang gebracht en na een aantal dagen kwam Maik ter wereld. Stiekem heb ik dus na de bevalling wat langer verlof dan menig kersverse moeder. Maik is al 14,5 week oud nu ik pas weer hoef te beginnen met werken.

Dat werken deed ik al min of meer. Ik ben volop door gaan bloggen en heb her en der wat opdrachten gedaan voor mijn eigen zaak. Als ZZP’er denk ik dat je nooit helemaal niet werkt. Zo is dat bij mij ook. Maar ik had nauwelijks verantwoording af te leggen aan iemand anders. Dat is natuurlijk als je de zorg voor andermans kind op je neemt wel anders. Hoewel ik eigen baas ben, heb je toch te maken met het ritme en gewoontes van het kindje bij je in de opvang. Ik bof wel hoor, want de baby die vanaf vandaag bij mij in de opvang komt, is de dochter van blogger Thea. Dat maakt het iets makkelijker. Maar toch vind ik het weer beginnen met werken best wel een ding.

Een pyjamadag houden kan op zich wel, maar de hele ochtend in bed hangen, zoals ik de afgelopen weken wel vaker deed met Luuk en Maik samen, kan niet. Want dat doe ik gewoon niet met andermans kind. Onze slaapkamer is het plekje voor ons gezin. En natuurlijk is het ook weer van belang dat ik de hygieneregels nauw neem vanwege de mogelijkheid dat de GGD onverwachts komt controleren. Allemaal zaken waar je rekening mee moet houden. Het zijn kleine aanpassingen, maar toch zal het best weer even wennen zijn.

En ach, als ik eenmaal weer begonnen ben, is het vast heel gezellig. Nog een baby erbij is druk, maar ze is bijna 2 maanden ouder dan Maik, kan al goed overeind blijven zitten, eet al een groentehap, drinkt grotere flessen en ze drinkt heel veel sneller dan Maik. Daarnaast kan ze al omrollen en kletst op haar manier de oren van je kop de hele dag. Luuk vindt het prachtig, zo’n nieuwe baby in huis en tussen Maik en de andere baby komt vast ook binnenkort wat meer interactie. Zeker wanneer ze samen bij me aan tafel kunnen zitten tijdens de lunch bijvoorbeeld.

Het is gewoon weer even in komen, klaar staan om 9 uur ’s morgens, of op sommige dagen eerder, want dan gaan we met zijn vieren naar de peuterspeelzaal om Luuk weg te brengen. Twee extra flessen geven, een paar extra luiers verwisselen en wat extra knuffels geven op een dag. Het is vast en zeker heel erg druk en gezellig. En wat klaag ik nu eigenlijk? Ik ben immers thuis bij mijn jongens. Als ik buitenshuis had gewerkt en vanaf dit moment Maik naar de kinderopvang had moeten brengen, had ik het vast nog veel moeilijker gevonden!

Vond jij het ook zo’n groot ding toen je zwangerschapsverlof was afgelopen?

Kinderhandjes op laptop afbeelding komt van Shutterstock.

Show Full Content

About Author View Posts

Joyce

Hoi! Ik ben Joyce (35), schrijfster én oprichtster van MamaKletst.nl. Moeder van twee jongens, Luuk (9) en Maik (6). En ik ben zwanger van nummer 3, verwacht in oktober. Samen met mijn vriend en mijn kinderen woon ik in het mooie Amersfoort. Naast mijn blog werk ik op een kinderdagverblijf als pedagogisch medewerker. Daardoor weet ik veel over het reilen en zeilen in moederland, waar ik weer goed over kan schrijven op MamaKletst!

Previous De magie van mijn naam
Next Mijn leraar is koekkoek

2 thoughts on “Zwangerschapsverlof zit erop

  1. Aaaah ja, hoe lang het ook is, het is altijd weer een stap om te gaan werken. Gelukkig wel nog thuis met je lieve kids om je heen. Succes alvast met de herstart!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Close

NEXT STORY

Close

Waar word ik blij van?

9 september 2016
Close

Door de site te te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om je de beste surfervaring mogelijk. Als je doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van je cookie-instellingen of je klikt op "Accepteren" hieronder dan ben je akkoord met deze instellingen.

Sluiten